21 σημάδια ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση πρόκειται να πάει σε ένα εντελώς νέο επίπεδο

Info Post

Greek-Observatory

3:47 π.μ.

No Comment

   του  Ι.ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Η παγκόσμια κρίση του χρέους έχει φτάσει σε επικίνδυνα νέα φάση.Δυστυχώς, οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν το αντιλαμβανονται αυτό επειδή το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικης τους δράσης λαμβάνει χώρα στο εξωτερικό, και διοτι οι χρηματοπιστωτικές αγορές των ΗΠΑ βρισκονται  σε υψηλά επιπεδα  
Επειδή η παγκόσμια οικονομική κρίση εξελίσσεται στο ρυθμό του «σε αργή κίνηση ναυάγιο ” αυτή τη στιγμή δεν σημαίνει ότι δεν είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Όπως έχω γράψει σχετικά  προηγουμένως, η οικονομική κατάρρευση δεν πρόκειται να είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Ναι, θα υπάρξουν ημέρες όπου ο Dow Jones θα μειωθεί κατά περισσότερο από 500 μονάδες. Ναι, θα υπάρξουν ημέρες όπου οι δημοσιογράφοι στο CNBC θα ειναι κυριολεκτικα στην πριζα  . Αλλά ως επί το πλείστον θα υπάρξουν ημέρες  απόγνωσης καθώς το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα θα γλιστράει ακόμα περισσότερο προς τη λήθη. Και τώρα τα πράγματα σαφώς χειροτερεύουν.Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ χειρότερη από ό, τι ήταν πριν από έξι μήνες. Τα πράγματα στην Ισπανία είναι πολύ χειρότερα από ό, τι ήταν πριν από έξι μήνες. Το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να ειπωθεί για την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ιαπωνία, την Αργεντινή και ένα σωρό άλλα έθνη. Ολόκληρη η παγκόσμια οικονομία επιβραδύνεται, και μπαίνουμε σε μια χρονική περίοδο που θα είναι εξαιρετικά επώδυνη για όλους. Αυτή τη στιγμή, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν μια κατασταση  από πρωτόγνωρα φορολογικά και νομισματικά κίνητρα, αλλά όταν η ευφορια εξασθενησει το τελος θα ειναι  βασανιστικό. Ο Reckless δανεισμος, εκτυπωνοντας χρηματα χωρις ουσιαστικο αντικρυσμα και ξοδευοντας τα ,έχει αγοράσει  μια σύντομη περίοδο «οικονομικής σταθερότητας»Ομως ηλιθιες   οικονομικές αποφάσεις  θα κανουν την τελικη καταρρευση  μας πολύ χειρότερη από ό, τι θα μπορούσε να ήταν. Έτσι  νομίζω πως ουτε για ένα δευτερόλεπτο οι ΗΠΑ δεν θα ξεφύγουν κάπως απο την έλευση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
 Η αλήθεια είναι ότι η πραγματικη οικονομικη κατασταση των ΗΠΑ  θα πρέπει να θεωρηθεί ως μία από τις κύριες αιτίες της κρίσης. 

Τα παρακάτω είναι 21 σημάδια ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση πρόκειται να πάει σε ένα εντελώς νέο επίπεδο ....

 # 1 Το αφεντικο τηςΤράπεζας του Ισραήλ  Stanley Fischer λέει ότι η παγκόσμια οικονομία είναι “απαίσια κοντά” σε ύφεση. 
# 2  Την περασμένη εβδομάδα ανακοινωθηκε ότι το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα έχει φτάσει σε ένα ρεκορ όλων των εποχών της ταξης  του 25,1 τοις εκατό. Η ανεργία μεταξύ νεων μεχρι 24 ετών ή νεότεροι είναι τώρα πάνω από 54 τοις εκατό. Τον Απρίλιο του 2010, το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα ήταν   11,8 τοις εκατό. 
# 3 Το ΔΝΤ προειδοποιεί ότι το ελληνικό χρέος μπορεί να χρειαστεί να “αναδιαρθρωθεί” για άλλη μια φορά. 
# 4 Η Σουηδη υπουργός Οικονομικών Anders Borg λέει ότι είναι «πιθανό» ότι η Ελλάδα θα εγκαταλείψει το ευρώ, και ότι αυτό μπορεί να συμβεί μέσα στους επόμενους έξι μήνες. 
# 5 Ένα εξαγριωμένο πλήθος των περίπου 50.000 θυμωμενων Έλληνων  πρόσφατα μετέβησαν στην Αθήνα για να διαμαρτυρηθούν για την επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ …

    Από μαθητές Λυκείου μεχρι και  συνταξιούχους, δεκάδες χιλιάδες Έλληνες διαδηλωτές κατέκλυσαν  την Αθήνα για να δείξουν την αγανάκτησή τους στην επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελάριου,  εναντια  στη συνέχιση των μέτρων λιτότητας στην χώρα μας 

    Περιφρονώντας την απαγόρευση της κυβέρνησης για διαμαρτυρίες, εκτιμάται ότι 50.000 άνθρωποι – με πολλές αφίσες που απεικονίσαν  την Μέρκελ ως Ναζί εκτελεστη – κατέβηκαν στην πλατεία Συντάγματος κοντά στο κτίριο του Κοινοβουλίου.Μασκοφόροι νεαροί πέταξαν στα ΜΑΤ πέτρες και οι αστυνομικοί απάντησαν με δακρυγόνα.

    Οι αρχές είχαν αναπτύξει 7.000 αστυνομικούς, κανόνια νερού και ένα ελικόπτερο.Ελεύθεροι σκοπευτές τοποθετήθηκαν στις στέγες των σπιτιών για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια της γερμανιδος ηγέτη.
 # 6 Η κρίση χρέους  στην Αργεντινή γίνεται ολοένα και πιο προβληματική. 
# 7 Το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ιταλία αναμένεται να χτυπήσει 126 τοις εκατό αυτό το έτος. Στην Ελλάδα, αναμένεται να φτασει στο 198 τοις εκατό. Στην Ιαπωνία, αναμένεται να χτυπήσει ένα επιβλητικό 237 τοις εκατό. 
# 8 Η Standard & Poors έχει μειωσει ηδη την πιστοληπτική ικανότητα της Ισπανιας εξ αιτιας του δημόσιου χρέους σε ΒΒΒ-, το οποίο είναι μόνο ένα επίπεδο πάνω από το καθεστώς junk. 
# 9  Κατά το έτος 2000, η ​​αναλογία του συνολικού χρέους προς το ΑΕΠ στην Ισπανία ήταν 192 τοις εκατό. Μέχρι το 2011, είχε φτάσει 363 τοις εκατό. 
# 10 Τα ποσά των χρημάτων που έφυγαν  από τις ισπανικές τράπεζες ειναι τεραστια  και πολλές μεγάλες ισπανικές τράπεζες κατευθύνονται ραγδαια προς την πτώχευση. 
# 11 Η μεταποιητική δραστηριότητα στην Ισπανία έχει συνάψει σύμβασεις μονο για τους επομενους  17 μήνες . 
# 12 Επισης  προβλέπεται ότι οι τιμές των κατοικιών στην Ισπανία θα πέσουν και  άλλο ενα 15 τοις εκατό μέχρι το τέλος του 2013. 
# 13 Το ποσοστό ανεργίας στη Γαλλία σημερα ειναι πάνω από 10 τοις εκατό, και αυξανεται συνεχομενα  τους τελευταιους  16 μήνες . 
# 14 Υπάρχουν ενδείξεις ότι η Ελβετία προετοιμάζεται για “μεγάλες κοινωνικές αναταραχές» σε όλη την Ευρώπη. 
# 15 Ο πρώην κορυφαίος οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας λέει ότι η ΕΚΤ έχει πέσει σε μια κατάσταση «πανικού», καθώς προσπαθεί απεγνωσμένα να λύσει την Ευρωπαϊκή κρίση χρέους. 
# 16 Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, οι ευρωπαϊκές τράπεζες μπορεί να χρειαστεί να πουλήσουν 4.500 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία κατά τη διάρκεια των επόμενων 14 μηνών, προκειμένου να πληρούν αυστηρές νέες κεφαλαιακές απαιτήσεις. 
# 17 Τον Αύγουστο, οι εξαγωγές των ΗΠΑ υποχώρησαν στο χαμηλότερο επίπεδο που έχουμε δει από τον περασμένο Φεβρουάριο. 
# 18 Ο Καθηγητής Οικονομικών Barry Eichengreen ανησυχει παρα πολυ για το τι έρχεται  στα αποθέματικα στις Ηνωμένες Πολιτείες …

    “Φοβάμαι πολυ για το τι προκειται να συμβει  στην αγορα των μετοχών στις Ηνωμένες Πολιτείες,σε σχεση με την διεθνη υφεση  “

 # 19 Στις 3 Οκτωβρίου οι επενδυτές απέσυραν περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια δολάρια από αμοιβαία κεφάλαια ΗΠΑ. Συνολικά, πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια έχει τραβηχτεί έξω από τα αμοιβαία κεφάλαια των ΗΠΑ μέχρι στιγμής φέτος. 
# 20 Επισης ηδη  το ΔΝΤ προειδοποιεί ότι υπάρχει ενας  “ανησυχητικά υψηλός” κίνδυνος μιας βαθύτερης παγκόσμιας οικονομικής επιβράδυνσης. 
# 21 Όταν οι ναυτιλιακές εταιρείες αρχίζουν απόλυση των εργαζομένων, είναι μια από τις καλύτερες ενδείξεις ότι η οικονομική δραστηριότητα επιβραδύνεται. Γι ‘αυτό ήταν τόσο ανησυχητικό όταν ανακοινώθηκε ότι η FedEx σχεδιάζει να απαλλαγει από “μερικές χιλιάδες” εργαζόμενων κατά τους προσεχείς μήνες. Σύμφωνα με το AFP, “η επιχείρηση  εχει πληγεί από την παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση».
 Αποδεικνύεται ότι QE3 εχει γεμίσει με  κέρδη τις μεγάλες τραπεζες στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις κάνουν ακομη  πλουσιότερες Σύμφωνα με την εφημερίδα Washington Post, QE3 βοηθά τις μεγάλες τράπεζες πολύ περισσότερα από ό,  βοηθα τους καταναλωτές. 

 Είναι αραγε αυτό που  θελει τελικα η Fed; …

    Η JPMorgan Chase και Wells Fargo, οι μεγαλύτεροι δανειστές ενυπόθηκων δανείων των ΗΠΑ , δήλωσαν την Παρασκευή ότι δεν θα κάνουν φθηνότερα τα στεγαστικά δάνεια  για τους καταναλωτές, ακόμη κι αν ανέφεραν  αλματώδη αύξηση των κερδών τους από τη δραστηριότητα αυτή. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ δαπανά 40 δισεκατομμύρια δολαρίων το μήνα για τη μείωση των επιτοκίων των στεγαστικών δανείων για να ενθαρρύνει τους Αμερικανούς να αγοράσουν τα σπίτια. Αντ ‘αυτού, οι πολιτικές της μπορεί να παράγουν  περισσότερα οφέλη για τις τράπεζες εναντι των  δανειοληπτων . Πόσο έχει βοήθησει η QE3  τις μεγάλες τράπεζες; Δειτε τα νουμερα

   Τα έσοδα από τα στεγαστικά δάνεια αυξήθηκαν κατά 57 τοις εκατό κατά το τρίτο τρίμηνο, σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους στην JPMorgan και περισσότερο από το 50 τοις εκατό πάνω στη Wells Fargo.Ο αμερικανικός λαός εχει εμπιστευθεί την Fed για την προστασία της οικονομίας των ΗΠΑ, και όμως αυτη δεν μπορεί να προστατεύσει ακόμη και τις δικές της αποστολές των χρημάτων. 

Σε κάθε περίπτωση, η αλήθεια είναι ότι η οικονομία των ΗΠΑ και το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν είναι βιώσιμα από οποια  γωνία  θελησουμε να δουμε τα πράγματα. 
Η κυβέρνηση τους πνιγεται στο χρεος της , στα χρέη των καταναλωτών, η Wall Street έχει μετατραπεί σε καζίνο υψηλου κινδυνου , όπου τα  μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα  βάζουν όλους  στη γραμμή πνιγμου σε καθημερινή βάση,  καταναλώνουν πολύ περισσότερο από ό, τι παράγουν , υπάρχουν περισσότερα από 100 εκατομμύρια Αμερικανοί με καλή διαβίωση και κλέβουν περισσότερα από 100 εκατομμύρια δολάρια την ώρα από τις μελλοντικές γενιές που θα κληθουν να πληρώσουν για όλα αυτά.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση μόλις αρχισε και δεν πρόκειται να πάρει πολύ, για να γινει πολύ πολυ χειρότερη.
ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ

Πόσο θα κρατήσει ακόμη το ευρώ;

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η ΟΝΕ είναι από τις πλέον φιλόδοξες νομισματικές ενώσεις στην ιστορία, αλλά σταδιακά αποδεικνύεται από τις πλέον αποτυχημένες. Οι χώρες-μέλη της έχουν ακολουθήσει διαφορετικές πορείες δημιουργώντας τεράστιες οικονομικές εντάσεις μεταξύ τους. Η συνταγή που εφαρμόστηκε
από το 2010 και μετά για να αντιμετωπιστούν αυτές οι εντάσεις έχει κάνει την ΟΝΕ ακόμη ασταθέστερη.

Η ΟΝΕ όμως αποδεικνύεται και από τις πλέον ανεύθυνες νομισματικές ενώσεις. Οι ιθύνοντες της ΕΕ γνώριζαν ότι οι νομισματικές ενώσεις ιστορικά έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής. Για το λόγο αυτό φρόντισαν να κάνουν τη ρήξη με την ΟΝΕ εξαιρετικά δύσκολη, μεγιστοποιώντας το κόστος. Δεν φρόντισαν όμως να πάρουν μέτρα που θα απέτρεπαν τη συσσώρευση των εντάσεων. Κατά συνέπεια το πιθανότερο αποτέλεσμα θα είναι να μην αποτραπεί η ρήξη, έστω κι αν το κόστος είναι πολύ μεγάλο.

Όταν ξέσπασε η κρίση το 2010 η Γερμανία θα μπορούσε να πάρει φιλόδοξα και ριζοσπαστικά μέτρα που θα αντέστρεφαν την αποκλίνουσα πορεία των χωρών-μελών σε βάθος χρόνου. Ένα Σχέδιο Μάρσαλ θα βελτίωνε την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της περιφέρειας. Η συναινετική αντιμετώπιση του χρέους θα απάλυνε την πίεση στις χώρες με δυσκολίες. Αυξήσεις μισθών και στροφή προς την εγχώρια ζήτηση στην ίδια τη Γερμανία θα δημιουργούσαν μεγαλύτερη ισορροπία εντός της ΟΝΕ.

Αντί γι’ αυτό, επέβαλε πολιτική συντριβής των μισθών, σκληρής λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης των αγορών. Πίστευε ότι έτσι θα προστάτευε καλύτερα τα συμφέροντα των τραπεζών και του μεγάλου εξαγωγικού κεφαλαίου της. Κατέδειξε με το τρόπο αυτό τη βασική αιτία της αστάθειας της ΟΝΕ: η εγχώρια γερμανική οικονομία παραμένει αδύναμη και η ανάπτυξη προέρχεται κατεξοχήν από τις εξαγωγές. Η ΟΝΕ εξυπηρετεί την γερμανική εξαγωγική πολιτική γιατί μετατρέπει μεγάλο μέρος της Ευρώπης σε εγχώρια αγορά.

Δυστυχώς για την ίδια, η πολιτική της Γερμανίας όχι μόνο δεν προστατεύει την ΟΝΕ μεσοπρόθεσμα, αλλά την υποσκάπτει. Παρά τη φαινομενική ηρεμία των χρηματοπιστωτικών αγορών, το ευρώ είναι αυτή τη στιγμή εξαιρετικά εύθραυστο. Η συντριβή των μισθών και η λιτότητα δημιουργούν εκρηκτικές κοινωνικές εντάσεις που ήδη άρχισαν να εμφανίζονται εκτός από τις χώρες της περιφέρειας και σε χώρες του κέντρου, όπως η Γαλλία. Τα τραπεζικά συστήματα των χωρών-μελών επανεθνικοποιούνται με ταχείς ρυθμούς διαβρώνοντας το κοινό νόμισμα, ενώ οι τράπεζες παραμένουν εξαιρετικά ασταθείς και ευάλωτες. Πάνω απ΄ όλα, έχει χαθεί η νομιμοποίηση της ΟΝΕ στα μάτια των ευρωπαϊκών λαών και μόνο οι καλοταϊσμένοι κύκλοι των Βρυξελλών δεν το καταλαβαίνουν.

Η επιλογή της Γερμανίας το 2010 ήταν να σκληρύνει την ΟΝΕ ακόμη περισσότερο. Η λύση για το πρόβλημα της απόκλισης ανάμεσα στις χώρες-μέλη ήταν να μπουν οι άλλες χώρες σε κοινή πορεία φτώχειας, ενώ η Γερμανία θα διατηρούσε την κυριαρχική της θέση. Στην ουσία απαιτεί από τις κοινωνίες των χωρών-μελών να ζήσουν σε κατάσταση μόνιμης ανεργίας, στενότητας και ανασφάλειας, ώστε να διατηρηθεί το κοινό νόμισμα. Το αποτέλεσμα είναι να απειλείται η Ευρώπη με ολική ανάφλεξη.

Και η Ελλάδα; Η πολιτική και κοινωνική ελίτ της χώρας μας είχε την επιλογή της συντεταγμένης εξόδου με άρνηση πληρωμών στο χρέος το 2010-11. Διάλεξε όμως την παραμονή, έστω και με γιγαντιαίο κόστος. Τώρα παρακολουθεί δειλή και τρομαγμένη τα τεκταινόμενα ελπίζοντας ότι θα πρυτανεύσει η ‘λογική’, δηλαδή ότι κάποιος θα της ρίξει ένα σωσίβιο.

Δεν υπήρχαν ποτέ σωσίβια μέσα στην ΟΝΕ. Αν η Γερμανία καταφέρει να διατηρήσει τη νομισματική ένωση για ένα διάστημα και η Ελλάδα παραμείνει μέλος της, η χώρα θα συνεχίσει να παρακμάζει. Αν η ένωση σπάσει, θα προκύψει τόσο μεγάλη αναταραχή που κανείς δεν θα δίνει σημασία στην Ελλάδα. Οι επιλογές έχουν γίνει πλέον πάρα πολύ δύσκολες.

ΠΗΓΗ

Κοινωνική ανισότητα στην Ευρώπη

Γράφει ο Μαυροζαχαράκης Μανόλης

Κοινωνιολόγος –Πολιτικός Επιστήμονας

Στο τελευταίο του βιβλίο «το τίμημα της ανισότητας» το οποίο αναφέρεται κυρίως στην Αμερική ο νομπελίστας οικονομολόγος J. Stiglitz διαπιστώνει ότι η κρίση επιδείνωσε κατά πολύ την θέση των κατώτερων και μεσαίων στρωμάτων ενώ το πλουσιότερο1 % του πληθυσμού παρά τα πλήγματα που δέχτηκε, κράτησε ένα τεράστιο τμήμα του εθνικού εισοδήματος δηλαδή το ένα πέμπτο. Η κρίση κατά τον Stiglitz επιδείνωσε ποικιλοτρόπως την ανισότητα μέσα από την αύξηση της ανεργίας, τα χαμένα σπίτια, τους μειωμένους ή στάσιμους μισθούς.

Οι πλούσιοι απεναντίας μετά από προσωρινές απώλειες σε χρηματιστηριακές αξίες επωφελήθηκαν από την συνακόλουθη ανάκαμψη και το «ανώτατο 1% των Αμερικανών κέρδισε το 93% του επιπλέον σε σύγκριση με το 2009, εισοδήματος που δημιουργήθηκε στην χώρα το 2010».

Εάν αναζητήσουμε την προβολή των διαπιστώσεων του Stiglitz στην Ευρώπη

αρκεί να ανοίξουμε οποιαδήποτε μεγάλη ευρωπαϊκή εφημερίδα και θα ανακαλύψουμε σημαντικά στοιχεία όσον αφορά την κοινωνική ανισότητα η οποία βέβαια προβάλλεται ως δεδομένο πολύ λιγότερο, σε σχέση με το ζητούμενο της δημοσιονομικής περιστολής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 40% του ενεργού πληθυσμού στην Ευρώπη ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, την ίδια ώρα που το 30% των τροφίμων που παράγονται στην Ευρώπη πηγαίνει στα σκουπίδια, ενώ μόνο στην Αγγλία παραμένουν άδεια πάνω από 930.000 σπίτια που, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να προσφέρουν κατάλυμα στους δεκάδες χιλιάδες αστέγους.

Όπως αναφέρεται στον πρόσφατο Κοινωνικό Απολογισμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το κοινωνικό χάσμα μεταξύ της βόρειας και νότιας Ευρώπης μεγαλώνει όλο και περισσότερο με θύματα κυρίως τους νέους.

Η νότια Ευρώπη πλήττεται από την οξύτερη οικονομική κρίση στην ιστορία της. Η οικονομία βρίσκεται σε συνεχή καθοδική πορεία εδώ και χρόνια. Τα ποσοστά ανεργίας έχουν ανέλθει σε ανεπίτρεπτα για πολιτισμένα κράτη ύψη.

Στο σύνολο της Ευρώπης, το ποσοστό ανεργίας ανέρχεται σήμερα στο 11%.

Οι εξελίξεις στην Γηραιά Ήπειρο είναι ωστόσο εξαιρετικά άνισες. Ενώ οι χώρες του νότου βουλιάζουν στην ύφεση, οι χώρες του βορρά ανταποκρίνονται πολύ σθεναρότερα στην κρίση. Η Γηραιά Ήπειρό φαίνεται να χωρίζεται στα δύο.

Το 2000, η διαφορά στα ποσοστά ανεργίας μεταξύ νότιας και βόρειας Ευρώπης κατά μέσο όρο ήταν ακόμη 3,5%. Το 2011, η διαφορά ανήλθε στο 7,5%.

Ο κύριος λόγος είναι ότι οι χώρες του βορρά όπως η Γερμανία και η Ολλανδία έχουν υποστεί κατά το παρελθόν ισχυρές μεταρρυθμίσεις.

Με πιο αποδοτικές αγορές εργασίας και σταθερότερα συστήματα κοινωνικής προστασίας , μπορούν να αντέξουν την κρίση πολύ καλύτερα.

Ενώ τα εισοδήματα στη Νότια Ευρώπη μειώθηκαν κατά μέσο όρο έως και κατά 17 %, οι χώρες του βορρά μπόρεσαν να αυξήσουν τα συνολικά τους εισοδήματα κατά τη διάρκεια της κρίσης. . Η Γερμανία είχε για παράδειγμα να δώσει 12 χρόνια αύξηση μισθών και έδωσε κατά την διάρκεια της κρίσης.

‘Όπως δείχνει ο παραπάνω πίνακας που στηρίζεται σε στοιχεία της Eurostat οι Έλληνες αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας στην Ευρωζώνη με 31%, ενώ ακολουθούν οι Ιταλοί και οι Ισπανοί με τα ποσοστά να φθάνουν στο 28,2% και στο 27% αντίστοιχα.

Στην τελευταία θέση στον πίνακα της φτώχειας βρίσκεται η Ολλανδία με 15,7%. Ο μέσος όρος της Ευρωζώνης βρίσκεται στο 22,1%.

Ειδικότερα, προκύπτει ότι στην Ελλάδα, ανά ηλικιακή ομάδα, το 30,4% των παιδιών κάτω των 18 ετών αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού (27% στην ΕΕ), ενώ στους πολίτες 18- 64 ετών το ποσοστό ανέρχεται στο 31,6% (24,3% στην ΕΕ) και στους ηλικιωμένους (άνω των 65 ετών) είναι 29,3% (20,5% στην ΕΕ).

Παράλληλα, ο κίνδυνος της φτώχειας μειώνεται όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο εκπαίδευσης των γονέων.

Αναλυτικότερα, στην Ελλάδα το 50,2% των παιδιών με γονείς με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης απειλείται με τον κίνδυνο φτώχειας (49,2% στην ΕΕ), ενώ για τα παιδιά με γονείς με μέσο επίπεδο εκπαίδευσης το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 28,7% (22,4% στην ΕΕ) για να μειωθεί περαιτέρω στο 7,9% για τα παιδιά με γονείς υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης (7,5% στην ΕΕ).

Αυτά συμβαίνουν , τη στιγμή που τα ποσοστά ανεργίας στην Ελλάδα ξεπερνάει το 27 % στην Ισπανία το 26%, ενώ στην Ιταλία φθάνουν μόλις στο 11,2%.

Τα παραπάνω στοιχεία που αναφέρονται στην περίοδο 2011-2012 σημαίνουν ότι σχεδόν το ένα τέταρτο του πληθυσμού της ΕΕ, 120 εκατομμύρια άνθρωποι, τελούν υπό την απειλή της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Το 22,1 % του πληθυσμού των 27 χωρών της ΕΕ, 117,4 εκατομμύρια άνθρωποι, ήταν αντιμέτωποι με την απειλή αυτή τον περασμένο χρόνο ( έναντι 23,4% το 2010 και 24, 2 το 2012) εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Την ίδια στιγμή για τους πλουσιότερους ανθρώπους στον πλανήτη, η κρίση δεν αποτέλεσε πρόβλημα: για φέτος καταμετρώνται 1.426 δισεκατομμυριούχοι, 200 περισσότεροι από πέρυσι, αριθμός που αποτελεί απόλυτο επίτευγμα για τα 26 χρόνια που καταμετρά η αξιολόγηση του Forbes. Όλοι μαζί οι Κροίσοι του πλανήτη μετρούν μία περιουσία 5,4 τρισ. δολαρίων, έναντι 4,5 τρισ. πέρυσι, Οι ΗΠΑ παραμένουν στην κορυφή της κατάταξης με 442 δισεκατομμυριούχους (425 το 2012), με την Ασία να ακολουθεί κατά πόδας (386), την Ευρώπη να έπεται (366) και την Λατινική Αμερική να απέχει ακόμη πολύ (με 129).

Πηγαίνοντας τώρα στις μεταβολές της ανισότητας μεταξύ των χωρών της ΕΕ τα δεδομένα δείχνουν μια αύξηση των επιπέδων της ανισότητας με μονάδα μέτρησής τον συντελεστή Gini του διαθέσιμου εισοδήματος (βλέπε διάγραμμα).

Την ίδια στιγμή, υπάρχουν εντυπωσιακές διαφορές μεταξύ των χωρών της ΕΕ, με ορισμένες χώρες να παρατηρούν αύξηση της ανισότητας και άλλες να παρατηρούν μείωσή της. Πιο συγκεκριμένα, η ανισότητα στη Γερμανία, την Ολλανδία και την Εσθονία έχει μειωθεί σημαντικά, ενώ έχει αυξηθεί πολύ στη Ελλάδα, την Γαλλία και την Ισπανία.

Το παράπλευρο αποτέλεσμα της βιοτικής κατολίσθησης είναι η αύξηση της κοινωνικής ανομίας με αύξηση των αυτοκτονιών της εγκληματικότητας , της κατάχρησης αλκοόλ, και ναρκωτικών και της αυξημένης αντικοινωνικής συμπεριφοράς.

Όλα τα φαινόμενα αυτά οδηγούν τελικά στην κατασπατάληση ανθρώπινων πόρων και διαθέσιμων ταλέντων.

Σε βάθος χρόνου επομένως θίγεται η ίδια η λειτουργικότητα των ευρωπαϊκών κοινωνικών από την στιγμή που ένα μεγάλο μέρος των πληθυσμών τους δεν ταυτίζεται πλέον μαζί τους. Το κοινωνικό χάσμα που παράγεται από τον καπιταλισμό μεταξύ πλουσίων και φτωχών, από κάποια στιγμή και μετά ενδέχεται να επηρεάσει αντιπαραγωγικά την ίδια την λειτουργία του, παράγοντας τελικά πολύ μεγαλύτερο κόστος από αυτό που προσπαθεί να περιορίσει η σημερινή λιτότητα

Παρά το γεγονός ότι η σημερινή κατάσταση στην Ευρώπη είναι ζοφερή και αυτό δεν φαίνεται να αντικατοπτρίζεται σε μεγάλες τεκτονικές μετακινήσεις σε πολιτικό επίπεδο, ο μεταβολές που συντελούνται κοινωνικά ροκανίζουν ήδη τα θεμέλια του συστήματος εκ των έσω.

Στο πλαίσιο αυτό δεν διαφαίνεται προς στιγμήν φώς στο τούνελ από την στιγμή που δεν προβλέπεται άμεση βελτίωση της κατάστασης για το 2013, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Επίτροπος Κοινωνικών Υποθέσεων Laszlo Andor.

Βελτίωση μπορεί να υπάρξει κατά τον ίδιο μόνο αν ξεπεραστεί η κρίση του ευρώ αξιόπιστα, δημιουργώντας πόρους τις απολύτως απαραίτητες επενδύσεις και επιχειρώντας έναν αναπροσανατολισμό του χρηματοπιστωτικού τομέα στην υπηρεσία της πραγματικής οικονομίας. Η αξίωση του Andor είναι η ελάχιστη.

________________________

Guntram B. Wolff Inequality and adjustment in Europe

Ο δείκτης άνισης κατανομής εισοδήματος (συντελεστής Gini) ορίζεται ως ο λόγος των

αθροιστικών μεριδίων του πληθυσμού, κατανεμημένου ανάλογα με το ύψος του

εισοδήματος, προς το αθροιστικό μερίδιο του συνολικού εισοδήματος όλου του πληθυσμού,

η τιμή του κυμαίνεται από 0 (πλήρης ισότητα) έως 1 (πλήρης εισοδηματική ανισότητα) και

ερμηνεύεται ως η στατιστικά αναμενόμενη διαφορά του αποτελέσματος της σύγκρισης δύο

τυχαίων εισοδημάτων, ως ποσοστό του μέσου όρου. Αν όλο το εθνικό εισόδημα ήταν

συγκεντρωμένο σε ένα άτομο, ο συντελεστής θα ήταν 1. Αν ο συντελεστής Gini ήταν π.χ.

0,30, αυτό σημαίνει ότι αν πάρουμε 2 τυχαία άτομα, τότε αναμένουμε ότι το εισόδημά τους θα διαφέρει κατά 30% του μέσου όρου.πηγη

Στη δίνη του θανάτου

Στο μυαλό όλων των Ελλήνων εμπεδώνεται πλέον μια τραγική αλήθεια: Τους αρπάζουν τον μόχθο τους, τους πλουτοπαραγωγικούς τους πόρους, το νερό τους, τις επιχειρήσεις τους, τα σπίτια τους και το μέλλον των επόμενων γενεών διαγράφεται ζοφερό…

Του Παναγιώτη Ήφαιστου

Το δε δειλό ή εκβιαζόμενο πολιτικό προσωπικό μετατρέπεται σε πραιτοριανούς τρίτων. Οι Έλληνες επί μακρό μόχθησαν για να είναι σήμερα η Ελλάδα μια πλούσια χώρα. Μετανάστες, ναυτικοί, ξενιτεμένοι επιστήμονες, γεωργοί, εργάτες, νοικοκυραίοι και επιχειρηματίες κάθε είδους επί δεκαετίες με μόχθο και κόπο έκτισαν σπίτια, υποδομές, επιχειρήσεις και Ένοπλες Δυνάμεις που προασπίζουν την ελευθερία τους.

Τα κεκτημένα συρρικνώνονται ραγδαία και σύντομα θα εκμηδενιστούν. Η Ελλάδα βυθίζεται μέσα σε μια οικονομική, πολιτική, κοινωνική και διπλωματική δίνης θανάτου. Στην δε καλή «Βαλκανική γειτονιά μας» –διατύπωση του συρμού ασπόνδυλων οργανικών διανοουμένων της ξενοκρατίας την δεκαετία του 1990–, στα καρναβάλια ντυμένοι κανίβαλοι παρελαύνουν με σεντούκια πάνω στα οποία γράφεται «Ελλάδα: Επιτέλους πέθανε».

Μπορεί οι Έλληνες πολίτες να έκαναν λάθος με το να εμπιστευτούν κάποιους λαοπλάνους κομματάρχες της ξενοκρατίας –κατά κανόνα λόγω αφέλειας και κατ’ εξαίρεση λόγω σύμπραξης με το φαύλο κομματικό πελατειακό σύστημα– αλλά η κλίμακα της καταστροφής που συντελείται είναι εκτός αναλογιών και γι’ αυτό η Ελληνική κοινωνία δεν φέρει ευθύνη. Εν τέλει, ποιο σύγχρονο κράτος δεν είναι ατελές; Δεν είμαστε ουτοπιστές: Η ιδεατή πολιτεία ακόμη δεν υπήρξε και μάλλον ποτέ δεν θα υπάρξει. Ο προσανατολισμός και η φορά κίνησης προς δημοκρατία και ελευθερία ενδιαφέρει και γι’ αυτό μιλάμε. Είναι κατεπείγον λοιπόν το κράτος να τεθεί υπό τον έλεγχο των εντολέων Ελλήνων πολιτών.

Ακόμη και οικονομικά νήπια γνωρίζουν τα αίτια της δεινής θέσης των Ελλήνων και μερικών ακόμη κοινωνιών. Εντοπίζονται πρωτίστως στο έλλειμμα της ευρωπαϊκής και ευρύτερα διακρατικής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης, την δημιουργία μια επικράτειας ανεξέλεγκτης εγκληματικής ιδιωτείας στον διεθνικό κόσμο, την διάβρωση των κρατικών εξουσιών από αυτούς τους ιδιώτες και την μετατροπή της ΕΕ σε μια δυναστική τεχνόσφαιρα στερούμενη και την παραμικρή πολιτική νομιμοποίηση.

Εξάλλου, μια ανεύθυνη κραυγή «ο Τιτανικός βυθίζεται» σε συνδυασμό με ελλειμματική εθνική διακυβέρνηση αρκούν για να παρθούν χρηματοοικονομικές αποφάσεις σε όλο τον πλανήτη που προκαλούν χρέη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων σε μια χώρα. Μερικοί λένε –λέτε να είναι φήμες;– ότι αυτοί οι θηριώδεις διεθνικοί αλήτες είχαν και εγχώρια βύσματα και ότι η συμφορά που μας βρήκε μεθοδεύτηκε.

Σε αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας –ναι, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι και μας επαναφέρουν στην προ-προπολιτική βαρβαρική εποχή– προσθέστε και τα δικά μας εμπορικά ελλείμματα που είναι τα εμπορικά πλεονάσματα των Βόρειων ισχυρών μελών της ΕΕ λόγω εγκληματικής ΟΝΕ. Ή μήπως και για αυτά φταίει ο εργαζόμενος πολίτης ή ο ανυποψίαστος επιχειρηματίας ο οποίος θεωρεί ως δεδομένο ότι τη πολιτεία μεριμνά να του διασφαλίζει ανταγωνιστικότητά και ευνοϊκό εξωτερικό περιβάλλον οικονομικής δραστηριότητας!

Αποτελεί ύβρη εάν κανείς ισχυριστεί ότι για την κρίση φταίνε οι συνήθεις επενδυτικές δραστηριότητες των ελλήνων πολιτών ή άλλων πολιτών του Ευρωπαϊκού νότου που δοκιμάζονται σκληρά. Μπορεί βέβαια να συνέβαλαν και πρακτικές διαφθοράς. Όμως, κάποια ξένα μεγαθήρια όπως η Ζήμενς είναι που διέφθειρε πολιτικά πρόσωπα, κάποια κράτη χρημάτισαν για υποβρύχια που έγερναν και κάποιοι ευρωπαίοι γραφειοκράτες συνηγόρησαν με το μαγείρεμα των ελληνικών στατιστικών –γνωστή πρακτική στην Ευρώπη– για να «επιτευχθεί» το άλμα στο κενό της ΟΝΕ. Ποιοι πολιτικοί του ξενοκρατικού συστήματος, επίσης, έφτιαξαν αεριτζίδικα νέα τζάκια των ληστών της λίστας Λαγκάρτ (και των πολλών άλλων λιστών-ληστών που δεν ξέρουμε), και ποιοι ευνοούν αυτές τις άνομες, παράνομες και καταχρηστικές κερδοσκοπικές δραστηριότητες; Μήπως ο μικροεπιχειρηματίας και ο τίμιος εργάτης ή ο μισθωτός που κτίζει ένα σπίτι;

Αντί όμως μιας ορθολογικής πορείας εξυγίανσης οι εγχώριοι και ξένοι δράστες της συμφοράς υποκριτικά και προσχηματικά αποδίδουν συλλογική ευθύνη στους πολίτες. Έτσι, πάνω από τα κεφάλια μας απλώνεται ο πιο αδίστακτος, στυγνός και εξεζητημένα γενοκτονικός φασισμός της πρόσφατης ιστορίας. Μας κλέβουν, μας ληστεύουν και οι ίδιοι υποκριτικά βρίζουν τα θύματά τους ως κλέφτες.

Μια απρόκλητη ξενόφερτη «τρόικα» απλώνει τα πλοκάμια της παντού χωρίς κανείς να ξέρει ποιος την καθοδηγεί: Οι υπηρεσίες των ηγεμονικών κρατών και ποιων; Η κοινωνικά ανεξέλεγκτη και πολιτικά ανεύθυνη κλίκα της τεχνόσφαιρας των Βρυξελλών; Η θηριώδης ιδιωτεία των διεθνικών χρηματοοικονομικών κερδοσκόπων; Εγκληματικά στοιχεία του διεθνικού υποκόσμου; Ποιοι τέλος πάντων κινούν τα νήματα, ποιοι ωφελούνται και ποιοι είναι αυτοί που έχουν το «δικαίωμα» να αρπάξουν την χώρα μας.

Οι ίδιοι περίπου εγχώριοι δράστες ενός κλειστού ξενοκρατικού κομματικού πελατειακού κυκλώματος που επί δεκαετίες λεηλατούσαν την χώρα μετατρέπονται τελικά σε πρόθυμους πραιτοριανούς που υπηρετούν αδίστακτα την δεύτερη και μεγαλύτερη λεηλασία της Ελλάδας από ξένα αρπακτικά. Έτσι, ενώ δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις εμφυλίου πολέμου επειδή η ελληνική κοινωνία διακρίνεται από μια μοναδική συνοχή, οι ξένοι και οι ντόπιοι πραιτοριανοί μας εξωθούν –ελέω και κάποιων προβοκατόρων ή πρακτόρων– σε εμφύλιες συγκρούσεις που θα προκύψουν εάν η κοινωνική καταστολή μετατραπεί σε κοινωνική εξέγερση.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η οδοιπορία ενός κυβερνητικού θιάσου στην Άγκυρα την στιγμή που η Τουρκία εισβάλλει αρπακτικά στον θαλάσσιο χώρο μας, απειλεί καθημερινά, κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου, ασχημονεί στην Θράκη και εντείνει κάθε είδους ηγεμονικές και αναθεωρητικές αξιώσεις. Κατευνάζοντας στις διεθνείς σχέσεις σημαίνει: Καλώ τον αντίπαλο να μου επιτεθεί.

Επιχειρείται το τέλειο μεταμοντέρνο έγκλημα: Λεηλασία της Ελλάδας, κατάργηση της δημοκρατίας, καταστροφή της οικονομίας, εξευτελιστική εκποίηση του ιδιωτικού και δημόσιου πλούτου συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων και των οικιών των νοικοκυριών, αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πόρων, εξώθηση των Ελλήνων σε εμφύλιο και προετοιμασία του εδάφους για εκμετάλλευση της αδυναμίας μας με επιθέσεις εχθρικών κρατών. Το νεοελληνικό εθνοκράτος κινδυνεύει να εκμηδενιστεί ολοσχερώς. Μπροστά στην καταστροφή που επέρχεται, το 1922, η χούντα και το 1974 θα αποτελούν δυσάρεστα πλην συγκριτικά μικρά και ασήμαντα ιστορικά γεγονότα.

Οι Έλληνες πολίτες δεν πρέπει να αφήσουν τους εαυτούς τους να διολισθήσουν άλλο στην κατάθλιψη, την εξουθένωση, την εγκατάλειψη των δικαιωμάτων τους, την εκμηδένιση της δημοκρατίας τους και την καταστολή της ελευθερίας τους. Σύμφωνα και με το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος το νεοελληνικός κράτος θα πρέπει να περιέλθει υπό τον έλεγχο των εντολέων ελλήνων πολιτών.

Σήμερα, καμιά παλαιοκομματική παράταξη δεν είναι σε θέση να διακυβερνήσει την Ελλάδα. Πρέπει να καταναγκαστούν ειρηνικά να αποχωρήσουν από το προσκήνιο πριν είναι πολύ αργά. Τον ειρηνικό τρόπο δεν τον ξέρουμε αλλά πρέπει να είναι αναίμακτος. Η μετάβαση πρέπει να διασφαλίζει την εθνική ασφάλεια, την δημόσια τάξη κατά προβοκατόρων, την διαχείριση της οικονομίας και –τέσσερα χρόνια μετά την εγκληματική εξαγγελία της επικείμενης «βύθισης του Τιτανικού»– επιτέλους κάποιος να διαπραγματευτεί εξ ονόματος των Ελλήνων.

Εν τέλει, είναι αντί-αισθητικό και ανορθολογικό να κάθεται στο σβέρκο μας το ίδιο πολιτικό προσωπικό που μας οδήγησε στο χείλος της αβύσσου. Καθημερινά φτύνουν πάνω στην έννοια Δημοκρατία. Εκλέχθηκαν εν μέσω πολιτικών εκβιασμών, νομοθετούν ερήμην της κοινωνίας και εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος, καταστρατήγησαν κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας και στο πεδίο της εθνικής επιβίωσης πέρασαν κόκκινες γραμμές. Τα τρία τελευταία χρόνια έγιναν πειθήνιοι υποτελείς μιας ξενόφερτης τεχνόσφαιρας που κατάργησε την λαϊκή κυριαρχία…πηγη

Ούτε Ιερ(ισσ)ό, ούτε όσιο!

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Τι συνέβη χτες στην Ιερισσό; Υπάρχουν δυο ειδών μαρτυρίες. Η μια περιλαμβάνει τις μαρτυρίες των παιδιών του σχολείου, των δασκάλων τους και των μανάδων τους.

Η καταγραφή τους έγινε από την εκπομπή «Ελληνοφρένεια» στο ραδιόφωνο «Real FM» χτες το μεσημέρι, τη στιγμή ακριβώς που εξελίσσονταν τα γεγονότα.

Ας την παρακολουθήσουμε:

«Ημαστε εδώ πέρα κανονικά, κάναμε μάθημα, είχαμε βγει έξω, έσκασε δακρυγόνο μέσα στο σχολείο, στην αυλή του σχολείου. Από τον πανικό μας όλοι αρχίσαμε να τρέχουμε να ανεβούμε τις σκάλες. Μια μαθήτρια έχασε τις αισθήσεις της. Εχει πέσει κάτω. Εχει υποστήριξη οξυγόνου και παθαίνει κρίσεις πανικού. Μια άλλη επίσης έχει λιποθυμήσει. Προσπαθούν να την επαναφέρουνε. Ολοι δεν μπορούμε να ανασάνουμε. Δεν μπορούμε να ανοίξουμε τα μάτια μας. Παντού μυρίζουν δακρυγόνα. Εχει έρθει ένας γιατρός με μια νοσοκόμα. Παραπάνω δεν μας φέρνουνε κι αυτούς δεν τους άφηναν να περάσουν. Τώρα έρχεται ένας ακόμα γιατρός από το μικροβιολογικό να μας βοηθήσει».

(Μαθήτρια της Γ’ τάξης του Λυκείου της Ιερισσού)

«Ενώ η Αστυνομία έσπαγε τους κατοίκους στο δρόμο με χρήση δακρυγόνων δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό αλλά ρίξανε δακρυγόνα και μέσα στο χώρο του σχολείου. Πέσανε πάρα πολλά δακρυγόνα. Πνιγήκαμε κυριολεκτικά. Τα παιδιά πάθανε αναπνευστικά προβλήματα. Πέσανε δακρυγόνα στο προαύλιο του σχολείου. (…) Εισβάλλοντας (σ.σ: τα ΜΑΤ) μέσα στο χωριό με εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων οι κάτοικοι άρχισαν να τρέχουνε. Ο δρόμος είναι μπροστά στο σχολείο. Είναι παράλογο αυτό που ζήσαμε. Τα δακρυγόνα πέσανε μέσα στην αυλή του σχολείου. Τα παιδιά τα είχαμε συγκεντρωμένα μέσα στο σχολείο και στο πίσω μέρος του προαυλίου γιατί είχαμε καταλάβει τι γίνεται. Παρ’ όλα αυτά ήτανε τέτοια η χρήση χημικών που είχαμε λιποθυμίες παιδιών. Είμαστε το ίδιο σχολείο που έχουνε καλέσει ήδη τρεις μαθητές μας στην Ασφάλεια και στην Αντιτρομοκρατική. Δυο μαθήτριες 15 και 16 ετών και ένα μαθητή 18 χρονών. Είναι το ίδιο σχολείο…».

(Λέκκας Παναγιώτης, καθηγητής στο ΓΕΛ Ιερισσού)

«Είναι τα παιδιά μου εδώ στο σχολείο και εκτός από τα παιδιά μου είναι και τα άλλα παιδιά που είναι κι αυτά παιδιά μου. Είναι απαράδεκτο αυτό που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή. Μας έχουνε ρίξει δακρυγόνα μέσα στην αυλή του σχολείου. Εχουμε κλείσει τα παιδιά μέσα στο κτίριο όμως περνάει κι από τα παράθυρα ο καπνός. Εχουμε παιδιά με αναπνευστικά προβλήματα, έχουνε έρθει γιατροί για να τα υποστηρίξουνε, έχει έρθει ο κόσμος απ’ έξω. Δεν ξέρω τι σκοπό έχει αυτή η επίθεση στο σχολείο, δεν ξέρω ποιον εξυπηρετεί. Λυπάμαι που σας μιλάω έτσι, δεν έχω ανάσα. Εχουμε εξοργιστεί, είμαστε όλοι οι γονείς εδώ, περιμένουμε κάποιος, κάποιος, υπεύθυνα να μας βοηθήσει, να αφήσουνε τα παιδιά μας να πάνε στα σπίτια τους και επιτέλους να σταματήσει αυτή η κατάσταση τρομοκρατίας που επικρατεί στο χωριό μας. Δεν ξέρουμε, κατηγορούμαστε για κάτι, είμαστε απλά ύποπτοι και έχουμε υποστεί αυτόν τον εκφοβισμό, αυτήν την τρομοκρατία; Εγώ είμαι αγράμματη, ας μας πει κάποιος υπεύθυνος, έτσι λειτουργεί το κράτος; Πέντε παιδιά αυτή τη στιγμή (σσ: έχουν αναπνευστικά προβλήματα) και η καθαρίστρια του σχολείου η οποία είναι σε χειρότερη κατάσταση. Προσπαθούμε να τα συνεφέρουμε. Είναι οι γιατροί από πάνω, έχουνε φέρει οξυγόνο, έχουμε αλείψει τα πρόσωπα των παιδιών μας με “μαλόξ”, αυτά μας είπανε να κάνουμε. Αν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος που μπορεί να βγει και να μας εξηγήσει γιατί γίνονται όλα αυτά να βγει τώρα και να αναλάβουνε όλοι αυτοί οι κύριοι που κρύβονται στις ζεστές καρέκλες τους τις ευθύνες τους. Ντροπή τους. Ντροπή τους. Ντροπή τους!»…

(Μητέρα μαθητών στο σχολείο)

Αυτή είναι η μαρτυρία των μαθητών, των μανάδων τους και των δασκάλων τους.

Ομως, όπως είπαμε, υπάρχει ένα ακόμα είδος μαρτυρίας για τα όσα συνέβησαν χτες στη Χαλκιδική. Είναι η μαρτυρία της Ελληνικής Αστυνομίας. Της Αστυνομίας του υπουργού «Προστασίας του Πολίτη» Δένδια, του Σαμαρά και των συγκυβερνητών του.

Σε ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. για τα χτεσινά γεγονότα, αναφέρεται ότι:

«…σχετικές καταγγελίες σε ΜΜΕ για χρήση χημικών σε σχολείο και οικίες της περιοχής, διαψεύδονται κατηγορηματικά».

Εναπόκειται, λοιπόν, στον αναγνώστη, εναπόκειται στους συμμαθητές των παιδιών απ’ όλη την Ελλάδα, εναπόκειται στις μανάδες των παιδιών όλης της Ελλάδας, εναπόκειται στους δασκάλους όλης της Ελλάδας, να διαλέξουν:

Ποιος λέει την αλήθεια; Ποιον πιστεύουν;

Τα παιδιά, τις μανάδες των παιδιών, τους δασκάλους των παιδιών της Ιερισσού, τους πολίτες, δηλαδή, του χωριού ή τους… «προστάτες» των πολιτών;

Πηγή: Ριζοσπάστης

Χάρης Οικονομόπουλος: Αυτός είναι ο “νεόκοπος εκδότης” της Ελευθεροτυπίας που κατονόμαζε τους διεφθαρμένους…

…εδώ και χρόνια. Όχι σήμερα. Δείτε την εισήγηση – κόλαφο μπροστά σε Βερέμηδες, Βαρουφάκηδες κλπ. Δείτε πως ισοπεδώνει την καθεστωτικη προπαγάνδα μέσα σε 8 λεπτά. Με ονοματεπώνυμα.

πηγη

Tο προνόμιο των αποτυχημένων του «παραδείγματος»

                                                                                         Του Χρήστου Γιανναρά

Πολιτική «Δεξιά» δεν είχαμε ποτέ στην Eλλάδα, επομένως ούτε και πολιτική «Aριστερά». Δεν υπήρχαν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις, τα ρεαλιστικά δεδομένα για τέτοια γεννήματα: Oύτε βαριά βιομηχανία που να προϋποθέτει «συσσώρευση κεφαλαίου» ως αναγκαία συνθήκη της παραγωγής ούτε «προλεταριάτο» ως διαμορφωμένη και πάγια κοινωνική «τάξη».

Eίχαμε περιστασιακές και περιπτωτικές «δεξιές» ή «αριστερές» συμπεριφορές. Eισαγόμενες, μεταπρατικές. Tις βαφτίζαμε με αυτά τα δάνεια από τη Δύση ονόματα, για να μας δίνουν την ψευδαίσθηση «εξευρωπαϊσμού» μας. Yπεραναπλήρωση μειονεξίας, ξιπασιά. Tο ψυχολογικό σύμπλεγμα του Kοραή, η θεωρία του για «μετακένωση» της ελληνικότητας από τη Δύση (τη μόνη κιβωτό) στους αφελληνισμένους «Γραικούς» του βαλκανικού Nότου, επιβλήθηκε σαν κυρίαρχη ιδεολογία στο ελλαδικό κρατίδιο.

Παιδαριώδες επίπεδο: Για να γίνουμε κι εμείς «Eυρωπαίοι», έπρεπε να έχουμε να επιδείξουμε (και αν όχι, να δημιουργήσουμε ή να φαντασιωθούμε) «πάλη των τάξεων», επομένως απρόσωπο «μεγάλο κεφάλαιο» και εξαθλιωμένο από την εκμετάλλευση «προλεταριάτο». Mέχρι σήμερα η κυρία Παπαρήγα, γραφικά, σχεδόν χαριτωμένα εξωπραγματική, μιλάει μόνο για «εργαζόμενους» (αφού εργάτες, όπως τους προϋποθέτει ο Mαρξισμός της, δεν υπάρχουν) και εννοεί τα «ρετιρέ» της δημοσιοϋπαλληλικής μισθοδοσίας – τεχνικούς της ΔEH και του OTE, μηχανοδηγούς του OΣE και του «Mετρό» με μισθούς αρεοπαγιτών ή και πολλαπλάσιους.

Aπό γεννησιμιού του μεταπρατικό το ελληνώνυμο κρατίδιο (που όταν ιδρύθηκε άφηνε έξω από τα σύνορά του τα τέσσερα πέμπτα των ελληνικών πληθυσμών εκείνης της εποχής) βάλθηκε να πιθηκίζει τα «φώτα» της Δύσης. Aφού ο «πολιτισμός», η «πρόοδος» ήταν μόνο στην «Eσπερία», ο δρόμος που απέμενε για να εξωραϊστεί η «Ψωροκώσταινα» στα μάτια του ταπεινωμένου επί αιώνες Eλλαδίτη ήταν η μίμηση, η παθητική αντιγραφή, ο μεταπρατισμός. O αιγυπτιώτης Eλληνισμός, ο μικρασιατικός, ο ποντιακός, της Mαύρης Θάλασσας, είχαν οργανικά προσλάβει όποια από τα επιτεύγματα της Δύσης ικανοποιούσαν ανάγκες των Eλλήνων, χωρίς την αλλοτρίωση του ξιπασμένου. H ξιπασιά του Kοραϊσμού στον ελλαδικό χώρο επέβαλλε την πρόσληψη της Δύσης ως αυταξίας – όχι για να υπηρετηθούν ανάγκες, αλλά για να παρηγορηθεί η μειονεξία.

Πολυκατοικίες ή Δύση; Tριτοκοσμική απομίμησή τους και στο Eλλαδέξ, ισοπεδωτική εξομοίωση του οικιστικού ιστού από άκρη σε άκρη της χώρας – η έκπαγλη και σοφή αρχιτεκτονική, η αιγαιοπελαγίτικη, η καστοριανή, η πηλιορείτικη, η αρκαδική, εξαλείφθηκαν. Aντιεξουσιαστικά κινήματα στη Δύση; Ψυχανώμαλες καρικατούρες απομίμησης και εδώ, υπάνθρωπου πρωτογονισμού. Aντικληρικαλισμός στη Δύση; Xλεύη και μυκτηρισμοί για οποιοδήποτε σέβας του «ιερού», από τους «προοδευτικούς» της καριέρας, στα χώματα που γέννησαν αυτό το σέβας. H οργάνωση του κράτους, οι θεσμοί, η παιδεία, οι Tέχνες, κάθε πτυχή του συλλογικού βίου, κοπιάρισμα και μαϊμουδισμός, δίχως αιδώ ή λύπην. Aποτύπωσε ο Eλύτης τον «εκσυγχρονιστικό» εκβαρβαρισμό μας στο κείμενο – παρακαταθήκη που έχει τίτλο: «Tα δημόσια και τα ιδιωτικά».

Στο πεδίο της πολιτικής το ελληνώνυμο κρατίδιο, τουλάχιστον στα πρώτα του βήματα, είχε την ειλικρίνεια να ονοματίζει απροσχημάτιστα την ξιπασιά του: Tα πρώτα κόμματα που σχηματίστηκαν ήταν το «Aγγλικόν», το «Γαλλικόν», το «Pωσικόν». Aργότερα προτιμήθηκε να δηλώνουν οι ονομασίες συντελεσμένο εξευρωπαϊσμό: ότι έχουμε κι εμείς κόμματα «δεξιά», «συντηρητικά», «φιλελεύθερα» ή «αριστερά», «σοσιαλιστικά», «κομμουνιστικά». Yιοθετήσαμε και την κενολογία των παραλλαγών: «κεντροδεξιά», «κεντροαριστερά». Σκέτη κωμωδία, αφού κανένα από αυτά τα σφετερισμένα ονόματα δεν είχε ποτέ πραγματικό πολιτικό – κοινωνικό αντίκρισμα στην ελλαδική κοινωνία. Πρόσφατα αποκτήσαμε και κόμμα «εθνοκεντρικό», υποτίθεται, με ιδεολογία και πρακτικές Nεοναζισμού. Eίμαστε η χώρα του πιο προηγμένου πολιτικού «δήθεν».

Φυσικά και έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο, που μάλλον σηματοδοτεί το ιστορικό τέλος του Eλληνισμού. Δεν υπάρχει πια κανένα, μα απολύτως κανένα στοιχείο της ζωής μας που να σώζει ελληνική ιδιαιτερότητα. Oχι φολκορική γραφικότητα, αυτή που πουλάμε στον χύδην τουρισμό, αλλά ετερότητα ιεράρχησης των αναγκών και νοηματοδότησης του βίου, ετερότητα γλώσσας, νοο-τροπίας, τρόπου της πολιτικής, της οικονομίας, της κρατικής οργάνωσης. Tο κάθε τι στην κρατική μας συλλογικότητα είναι δάνειο, μίμηση, εισαγόμενο, όλα, μα όλα, έχουν τον χαρακτήρα των πολυκατοικιών μας: τη σφραγίδα της τριτοκοσμικής διεθνικής ομοιομορφοποίησης.

Ψάχνουμε σήμερα, μέσα στο λόφο του αδιεξόδου, να εντοπίσουμε τα αίτια που οδήγησαν στην καταστροφή της ζωής μας. Aνήμποροι θεατές στο ψυχολογικό μαρτύριο της ανεργίας των παιδιών μας. Mε την ανασφάλεια, ατσαλένια δαγκάνα στο στέρνο μας. Kάθε επαφή με την ελληνώνυμη συλλογικότητα, έναυσμα έκρηξης πανικού, οργής, σιχασιάς. Περιμένουμε κάθε μέρα ποιον επιπλέον βασανισμό θα μας επιβάλουν οι επαγγελματίες της πολιτικής κακουργίας, οι τιποτένιοι που μας δυναστεύουν.

Ψάχνουμε τα αίτια. Στα τυφλά. Δίχως την παιδεία και την πληροφόρηση που θα μας οδηγούσε σε ρεαλιστική αυτογνωσία: Mήπως ο ρεαλισμός θα δικαιολογούσε δύο και μόνο κόμματα στην Eλλάδα σήμερα; Tο ένα να εξηγεί, συγκεκριμένα, χειροπιαστά, γιατί, διακόσια χρόνια τώρα, δεν κατορθώνουμε τον εκδυτικισμό μας, ενώ τόσο πολύ τον θέλουμε, τον εκθειάζουμε, τον προσπαθούμε. Ποιες πρακτικές, ποια μέτρα θα μεταμορφώσουν τη σισύφεια προσπάθειά μας σε οριστική κατάκτηση – να γίνουμε επιτέλους κι εμείς έστω ένα Bέλγιο, μια Oλλανδία, με άψογη την αποτελεσματικότητα του ατομοκεντρικού «παραδείγματος», άψογη κατασφάλιση των ατομικών δικαιωμάτων, άψογο ορθολογισμό απρόσωπης κρατικής μηχανής, τσεκουράτη εξάλειψη της διαπλοκής, του πελατειακού κράτους, της ανομίας, της γραφειοκρατίας.

Kαι το δεύτερο κόμμα να κομίζει πρόταση εναλλακτική, με τεκμηριωμένο ρεαλισμό πολιτικής εφαρμογής: Nα ξανακερδίσουμε, βήμα-βήμα, το ξεχωριστό που μπορούμε να εισφέρουμε στην κοινή ανθρώπινη πορεία: H ελληνικότητα ήταν και παραμένει το εναλλακτικό πολιτισμικό «παράδειγμα» απέναντι στο παγκοσμιοποιημένο (μονοδρομικό σήμερα) Δυτικό. Eκείνο σκόπευε πάντοτε και σκοπεύει στον ατομοκεντρισμό της κατασφάλισης «δικαιωμάτων», η ελληνικότητα αντέτασσε την κοινωνία των σχέσεων. Eκείνο θεμελιώνει τη συλλογικότητα στο «συμβόλαιο» με στόχο τη χρησιμότητα, η ελληνικότητα στο «κοινόν άθλημα» της «πολιτικής αρετής» με στόχο το «αθανατίζειν». Aυτονομώντας η Δύση την οικονομία και την εξουσία από την «κοινωνία» των αναγκών, είναι αδύνατο πια να ανταποκριθεί στις ανθρώπινες ανάγκες, οι λαοί βασανίζονται, εξεγείρονται, το «παράδειγμα» ολοφάνερα τρίζει.

Mια χώρα μικρή και αποτυχημένη στο «παράδειγμα» που καταρρέει θα μπορούσε ίσως να ξεκινήσει ταπεινά την αναζήτηση της εναλλακτικής πολιτικής αντιπρότασης. Tην Iστορία τη γράφουν οι λίγοι.