Οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Εμπειρία χάριτος και πλάνης…

«Το περισσότερο αναγκαίο στο ξεκίνημα είναι η διάκριση, η οποία σύμφωνα με τον Αββά Μωυσή, «έρχεται σε μας μόνον ως αποτέλεσμα της αληθινής ταπεινοφροσύνης και αυτό φαίνεται στη συνέχεια με την αποκάλυψη στον πνευματικό μας πατέρα όχι μόνον αυτών που πράττουμε, αλλά και αυτών που σκεπτόμαστε». Ο πνευματικός πατήρ ύστερα ακούει και διακρίνει τόσο το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η ψυχή του πνευματικού του τέκνου, όσο και τη φύση κάθε πνευματικής εμπειρίας που κάθε πνευματικό του τέκνο μπορεί να έχει.

Ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος συγκρίνει αυτή την πνευματική διάκριση με την αίσθηση της γεύσης: «Όπως ακριβώς ο λάρυγγας, δια του οποίου η αίσθηση της γεύσης διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα στο ξύδι και στο κρασί, αν και τα δύο φαίνονται όμοια, έτσι και η ψυχή δια μέσου της νοητικής (καρδιακής) αίσθησης και της δραστηριότητας, (με άλλα λόγια, της δραστηριότητας της καρδιακής προσευχής) μπορεί να διακρίνει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος από τις φαντασίες του διαβόλου». 

Υπάρχουν δύο σημεία σ’ αυτήν την περικοπή που αξίζει να τα υπογραμμίσουμε. 

Πρώτον, ότι μια δαιμονική φαντασίωση μπορεί εξωτερικά να εμφανισθεί ότι είναι όμοια με ένα χάρισμα του Αγίου Πνεύματος. Όπως ομιλεί γι’ αυτό ένας αγιορείτης Γέροντας, «όταν κάποιος ασχολείται με τα πνευματικά χαρίσματα θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός. Θα πρέπει να γνωρίζει καλά ότι ο σατανάς, ο οποίος δεν μπορεί να δημιουργήσει τίποτε από μόνος του, πλαστογραφεί τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος (όπως το κρασί) με σκοπό να εξαπατήσει τον πιστό και να τον αποπλανήσει. Και ενώ εξωτερικά (όπως το ξύδι) τα δαιμονικά χαρίσματα απομιμούνται εκείνα του Αγίου Πνεύματος, αυτά είναι εντελώς διαφορετικά τόσο εσωτερικά όσο και προς τις επιδράσεις που έχουν επάνω στον πιστό (όπως συμβαίνει με το ξύδι και το κρασί)». 

Δεύτερον, έχοντας ως στόχο να δοκιμάσει τη διαφορά (να έχει τη νοητική αίσθηση), η καρδιά του πιστού πρέπει να λειτουργεί κανονικά, γεγονός που προϋποθέτει μια κατάσταση φωτισμού, την ύπαρξη αδιάλειπτης καρδιακής προσευχής, την οποία ο άγιος Μακάριος εδώ αναφέρει ως νοητική ενέργεια και ο ευαγγελιστής Λουκάς και ο απόστολος Παύλος αναφέρουν ως «γλώσσες». Εκείνοι που αγωνίζονται για να εφαρμόσουν τις πιο βασικές εντολές του Χριστού και εναρμονίζουν τις απόψεις τους με τις προσωπικές τους εμπειρίες, ή ακόμη πιο απλά «που εμπιστεύονται με αφέλεια τις εμπειρίες τους», αυτοί διακινδυνεύουν να εξαπατηθούν.

Να γιατί αυτό μας βοηθάει να παραδεχτούμε και να αναγνωρίσουμε ότι «σε πολλούς, αν και η χάρις είναι ενεργής, το κακό είναι ακόμη παρόν μαζί με αυτήν, που είναι κρυμμένη: τα δυο πνεύματα, αυτό του φωτός και εκείνο του σκότους ενεργούν μέσα στην ίδια καρδιά» (Άγιος Μακάριος). Αν και δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το ταπεινό άνοιγμα της καρδιάς μπροστά σε ένα έμπειρο πνευματικό πατέρα, όμως είναι διδακτικό να σημειώσουμε ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των πνευματικών χαρισμάτων, τα οποία απομιμείται ο σατανάς, διότι τέτοια μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως ισχυρή ένδειξη για το εάν μια πνευματική εμπειρία ή ένα πνευματικό χάρισμα είναι ή δεν είναι γνήσια.

Ο απόστολος Παύλος, ο πιο σοφός από τους πνευματικούς οδηγούς, έγραψε στη Β’ προς Κορινθίους Επιστολή του: «Οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ου θαυμαστόν· αυτός γαρ ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Ου μέγα ουν ει και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ων το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών» (ΙΑ, 13-15). Από την περικοπή αυτή μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι εμπειρίες και τα χαρίσματα, τα οποία φαίνονται γνήσια και αληθινά μπορεί στην πραγματικότητα να είναι απατηλά και ψεύτικα».

(Από το βιβλίο, «Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν», ενότητα «Εμπειρία χάριτος και πλάνης» Αλέξιος Καρακαλλινός, Ιερομόναχος).

Μεγάλη Σαρακοστή: Πορεία προς το Πάσχα

Επιμέλεια: Μιχαήλ Χούλης

Πριν από 520 χρόνια, ο διάσημος εξερευνητής Χριστόφορος Κολόμβος, μετά από 70 ημέρες ταξίδι και σκληρό αγώνα με τα άγρια κύματα και τον δύσκολο χαρακτήρα των υπόλοιπων ναυτικών, ανακάλυψε το νέο κόσμο, την Αμερική. Το ίδιο και ο αγωνιζόμενος κατά των παθών του, χριστιανός, στις 70 ημέρες του πνευματικότατου Τριωδίου (από Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι Μ. Σάββατο βράδυ), κατορθώνει να ανακαλύψει τον πάμφωτο κόσμο της ανάστασης του Ιησού. Η Σαρακοστή είναι περίπου το 1/10 του χρόνου (αν εκλάβουμε ότι αυτός αποτελείται χονδρικά από 400 ημέρες). Συνήθεια Ιουδαίων, και Χριστιανών αργότερα, ήταν να προσφέρουν τη Δεκάτη στους φτωχότερους. Αν όλοι εφάρμοζαν σήμερα τη χρυσή αυτή κοινωνική συνήθεια δεν θα υπήρχαν πλέον αναγκεμένοι άνθρωποι. Η Μ. Σαρακοστή λέγεται ‘Μεγάλη’ γιατί είναι κατά μια εβδομάδα μεγαλύτερη από εκείνη των Χριστουγέννων. Η τελευταία Εβδομάδα λέγεται ‘Μεγάλη’ γιατί αναπαριστά τα τελευταία κοσμοσωτήρια γεγονότα της ζωής του Ιησού. Η Μ. Σαρακοστή είναι μοναδική και ξεχωριστή περίοδος του εκκλησιαστικού έτους. Όαση μέσα στη σύγχρονη Σαχάρα. Στη Ρωσία, τη Μ. Σαρακοστή, τα δικαστήρια και τα θέατρα αργούσαν. Ακόμη και τα παιδιά περιόριζαν τα παιχνίδια τους στους δρόμους (Αλέξ. Σμέμαν, Μ. Σαρακοστή, σελ. 115). 

Περιλαμβάνει ωραιότατες και θεολογικότατες Ακολουθίες, όπως του Εσπερινού των Κυριακών, του Μ. Αποδείπνου, τις Λειτουργίες των Προηγιασμένων Δώρων, τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου, τους Εσπερινούς Σαββάτου και Όρθρου Κυριακής, τις Λειτουργίες του Μ. Βασιλείου, του Μ. Κανόνα: 

Ο Εσπερινός των Κυριακών περιλαμβάνει τον γνωστό αρχαιότατο ύμνο ‘Φως Ιλαρόν’, θαυμάσιους ψαλμούς (103, 140, 141), κατανυκτικούς ύμνους κ.α. Ο Εσπερινός και ο Όρθρος δημιουργήθηκαν στη Μονή του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα και από εκεί διαδόθηκαν σε όλη την Εκκλησία.

Το Μ. Απόδειπνο τελείται όλη τη Μ. Σαρακοστή και ακούγεται το ‘Κύριε των Δυνάμεων μεθ’ ημών γενού’, που προέρχεται από τον ψλμ. 45: «Κύριος των Δυνάμεων μεθ’ ημών». Ο ψλμ. αυτός ενέπνευσε το 1822 τον αγωνιστή Λυκούργο Λογοθέτη και εμψύχωσε τους Σάμιους ώστε απέτρεψαν την τουρκική επέλαση στο νησί (Κ. Καλλινίκου, ‘Ο ιερός Ψαλτήρ εν τη πράξει’, Θεσσαλ. 1927, σελ. 34-35).

Στις Λειτουργίες Προηγιασμένων (συνήθως Τετάρτη και Παρασκευή), επειδή είναι πένθιμη όλη αυτή η περίοδος και δεν τελείται Λειτουργία τις καθημερινές (πλην Σαββάτου), και για να κοινωνούν όσοι επιθυμούν, τα Άγια έχουν προσκομισθεί από προηγούμενη Κυριακάτικη Λειτουργία, τα οποία μεταφέρει ο ιερέας με σκεπασμένη κεφαλή, αργά και πολύ κατανυκτικά, από το πλαϊνό παραπόρτι μέσω της Ωραίας Πύλης στην Άγια Τράπεζα. Διαβάζονται 15 ψαλμοί (119-133) που λέγονται ‘Προς Κύριον’, Αναγνώσματα από Γένεση, Παροιμίες και Ιώβ και 10 τροπάρια της ημέρας. Ιδιαίτερη γλυκύτητα έχει το ‘Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου….’. Ο Σαιν Σαν, διάσημος μουσουργός, όταν άκουσε στην Αλεξάνδρεια για πρώτη φορά βυζαντινή μουσική, έμεινε έκπληκτος και δήλωσε ότι ευχαρίστως θα θυσίαζε τη μουσική του προκειμένου να γράψει βυζαντινά μέλη (βλ. Ν. Τσιγκούλη, ‘Η Βυζαντινή μουσική ως ελληνοχριστιανική παράδοσις’, Αθ. 1967, σελ. 34).

Οι Χαιρετισμοί προς την Θεοτόκο, που ψάλλονται κάθε Παρασκευή βράδυ (εξαίρετος ύμνος το ‘Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια’), ξεκίνησαν να συνθέτονται μετά τον Αύγουστο του 626, όταν οι Άβαροι πολιόρκησαν την Κωνσταντινούπολη και σώθηκε η Πόλις θαυματουργικά. Η Θεοτόκος ονομάζεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας ‘Προφήτις’, ‘θεός μετά τον Θεό’, και ‘το πιο μεγάλο θαύμα του κόσμου’. Επαινέθηκε από τον αρχάγγελο Γαβριήλ και ονομάστηκε ‘Κεχαριτωμένη’, κατά τη θεία σύλληψη του Ιησού (Λουκ. 1,28). Κατά το τέλος, διαβάζονται οι θαυμάσιες ευχές του Αποδείπνου ‘και δος ημίν Δέσποτα προς ύπνον απιούσιν…’, καθώς και το ‘Άσπιλε, Αμόλυντε, Άφθορε, Άχραντε, Αγνή Παρθένε Θεόνυμφε, Δέσποινα….’, έργα του 11^ου αι. Το τελευταίο τροπάριο ‘την ωραιότητα της Παρθενίας σου…’ αποδίδει τη σπουδαιότητα της εορτής.

Οι Εσπερινοί του Σαββάτου και Όρθρου Κυριακής είναι αφιερωμένοι στην Ανάσταση του Κυρίου. Ακούγεται το ‘Ότε κατήλθες …..’, το ‘Ευφραινέσθω τα ουράνια…’ και το ‘Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαχνος….’. Η Εκκλησία, και ο Χριστιανισμός γενικότερα, στηρίζεται στον άδειο τάφο του Ιησού. Μεγαλύτερη απόδειξη της αναστάσεως, κατά τον Χρυσόστομο, αποτελεί ο μαρτυρικός θάνατος των 10 αποστόλων (αν εξαιρέσουμε τον Ιωάννη τον Θεολόγο που πέθανε σε βαθειά γεράματα και τον Ιούδα που απαγχονίστηκε) και πολλών άλλων μαθητών του Χριστού, οι οποίοι είδαν με τα μάτια τους τον αναστημένο Ιησού και δεν φοβήθηκαν να χάσουν περιουσίες, οικογένειες και αυτή τη ζωή τους γι’ Αυτόν.

Η Λειτουργία του Μ. Βασιλείου, τελείται 10 φορές το χρόνο (Αγ. Βασιλείου, Παραμονής Χριστουγέννων και Θεοφανείων, 5 Κυριακών Μ. Σαρακοστής, Μ. Πέμπτη και Μ. Σάββατο). Η Θεία Λειτουργία είναι το ωραιότερο ποίημα των αιώνων. Ο Νικόλαος Γκόγκολ, εξέχων ρώσος λογοτέχνης, έγραψε τα εξής: ‘αν ο κόσμος δεν έχει ακόμη καταστραφεί, αυτό οφείλεται στη Θ. Λειτουργία’ (στο βιβλίο του ‘Λειτουργία’). Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρατήρησε τα εξής: ‘από τις επτά ημέρες της εβδομάδος, ο Θεός ζήτησε να του διαθέσουμε μόνο δύο ώρες Κυριακάτικης λειτουργίας και ούτε αυτό μπορούμε να του προσφέρουμε! (ΕΠ 49,363). Αυτό πραγματικά δείχνει αχαριστία.

Ο Μ. Κανόνας τελείται το απόγευμα της Τετάρτης της πέμπτης εβδομάδας των Νηστειών. Αποτελείται από 250 τροπάρια και άλλα προς τιμήν της αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας και του αγίου Ανδρέα (επισκόπου) Κρήτης (+740 μ.Χ.), εφευρέτη των Κανόνων (8 ομάδες κατανυκτικότατων ύμνων. Ο πρώτος ύμνος κάθε ομάδας λέγεται ‘ειρμός’ γιατί δίνει τη μελωδία του στα επόμενα τροπάρια). Είναι ύμνος μετανοίας. Δεκάδες μορφές από την Π.Δ. και την Κ.Δ. παρελαύνουν στο ποιητικό αυτό αριστούργημα. Καρδιά του Μ. Κανόνα είναι το ‘ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα τι καθεύδεις;’ Δύο λόγια παρακάτω για τους σταθμούς της εκκλησιαστικής μας υμνογραφίας: Από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια μέχρι το 300 μ.Χ. ίσχυσαν τα Τροπάρια, απλοί ύμνοι που ονομάστηκαν έτσι γιατί εξαρτώνται από τον τρόπο που ψάλλονται (και το περιεχόμενό τους: Δοξαστικά, Θεοτοκία, Απολυτίκια κ.α.). Έξοχο δείγμα είναι το ‘Φως ιλαρόν’ του εσπερινού. Τη 2^η περίοδο (3^ος -8^ος μ.Χ.: των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας) επικράτησαν τα Κοντάκια: ομάδα ύμνων αφιερωμένων σε κάποιο εορταζόμενο γεγονός. Ονομάστηκαν έτσι γιατί ήταν τυλιγμένα σε Κοντό (ξύλο). Από τον 8^ο αι. κ.ε. επικρατούν οι Κανόνες, στα χρόνια του Ιω. Δαμασκηνού και Θεόδωρου Στουδίτη. Από τότε έχουμε και τους 8 ήχους (4 κανονικούς και 4 πλάγιους).  

Τα ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ που εξάγονται από την πνευματικότατη αυτή περίοδο είναι τα ακόλουθα:

Η Εκκλησία είναι ένα συνεχές θαύμα, ο πολυτιμότερος θησαυρός, όπου βιώνουμε τον λειτουργικό ή συμπυκνωμένο χρόνο. Στον Ατλαντικό ωκεανό, πλοίαρχος μεγάλου πλοίου απέστειλε τον γιο του, έμπειρο ναυτικό, σε κινδυνεύον πλοίο. Ο πλοίαρχος όμως του κινδυνεύοντος πλοίου αρνήθηκε τη σωτηρία, με αποτέλεσμα να καταποντιστούν όλοι. Το γεγονός επισημαίνει τον Κυβερνήτη Θεό, τον απεσταλμένο Υιό του και την άρνηση πολλών ανθρώπων να σωθούν. Την εποχή του Αριστοτέλη, άγριοι ληστές έδεναν έναν ζωντανό με έναν πεθαμένο άνθρωπο, μέχρις ότου πέθαινε και ο ζωντανός. Ο Χριστός είναι ανώτερος ελευθερωτής από κάποιον που θα έλυνε και θα έσωζε τους δυστυχείς συλληφθέντες.

Συνεχές θαύμα είναι και η Θεία Ευχαριστία: Στην αρχαία Ρώμη, ο δωδεκάχρονος Ταρσίζιος έλαβε από τον ιερέα τα Τίμια Δώρα για να τα φέρει σε μια φυλακή. Πεθαίνει στο δρόμο από τα κτυπήματα άλλων παιδιών, προστατεύοντας τη Θ. Ευχαριστία στον κόρφο του. Προλαβαίνει και παραδίδει σε χριστιανό αξιωματικό τα Τίμια Δώρα και ο επίσκοπος στέλνει με διάκονο στη φυλακή τη Θεία Κοινωνία. Εκεί αλυσοδεμένος ιερέας τελεί τη Θ. Λειτουργία και μεταλαμβάνει τους φυλακισμένους, κάνοντας το στήθος του ο διάκονος Άγια Τράπεζα. Την άλλη μέρα μαρτύρησαν όλοι για το Χριστό με την ακατάβλητη δύναμη του Δεσποτικού αίματος. Κατά το Μυστικό Δείπνο, ο Χριστός είπε στους μαθητές του: ‘ό,τι αν ζητήσετε στο όνομά μου θα σας το πραγματοποιήσω’ (Ιω. 14,13). Ο Κυβερνήτης του πλοίου δεν φαίνεται, κυβερνιέται όμως το πλοίο. Ο χαρταετός των παιδιών χάνεται στα σύννεφα, αλλά με τον κραδασμό του σπάγκου γίνεται αντιληπτός. Έτσι συμβαίνει με τον αετό του Πνεύματος, που είναι ο Χριστός. Γίνεται αντιληπτός από την εσωτερική, πνευματική παρουσία στην καρδιά. Πράγματι, όταν ο Χριστός ανακοίνωσε ότι από δω και πέρα θα τρώνε και θα πίνουν το σώμα και το αίμα του, αρκετοί αναχώρησαν από κοντά του. Στρεφόμενος προς τους μαθητές του, ο Χριστός ρωτά: ‘μήπως και σεις θέλετε να φύγετε;’ Τότε  ο απ. Πέτρος του απαντά: ‘Κύριε, σε ποιον να πάμε; Εσύ, μόνο, έχεις λόγια ζωής αιωνίου’ (Ιω. 6,68).  

Η προσευχή, είναι η αναπνοή της ψυχής. ‘Τι φωνάζεις προς εμένα;’ λέει ο Θεός στον Μωυσή (Εξ. 14,15), όταν εκείνος εσωτερικά προσευχόταν. Η δύναμη της προσευχής του ήταν μεγάλη, φώναζε η καρδιά του, η φωνή της ψυχής του έφτανε έως τα ουράνια (Χρυσόστομος). Ο τυφλός που φώναζε στο Χριστό, η αιμορροούσα γυναίκα, ο ληστής στο σταυρό, ο τελώνης, ο απ. Πέτρος και ο σεισμός στη φυλακή, ο σεισμός στη φυλακή του απ. Παύλου (Πράξεις 16) είναι μερικά δείγματα θαυματουργικής προσευχής. Ο μέγιστος ποιητής Θωμάς Έλιοτ από άπιστος έγινε χριστιανός, όταν παρατήρησε απλούς ανθρώπους να προσεύχονται γονατιστοί, γεμάτοι από ουράνια χαρά, σε μοναστήρι της Αγγλίας. Η Doreen Irvin, βασίλισσα άλλοτε της μαύρης μαγείας, ακούγοντας ένα βράδυ προσευχόμενους πιστούς και την αρμονική μελωδία, μεταστράφηκε και επέστρεψε στον Χριστιανισμό.  Η προσευχή αποδυναμώνεται στην τυπολατρεία (εξωτερικές μόνο εκδηλώσεις πίστεως), τη συνήθεια (η προσευχή των ιερέων πρέπει να είναι το ‘κάνε Θεέ μου να μη σε συνηθίσω’), την ασέβεια (σχολιασμός και κατάκριση προσώπων) και στον σπάνιο εκκλησιασμό.

Η Αγία Γραφή είναι το γράμμα του Θεού: Ακόμα και μεγάλοι φιλόσοφοι αισθάνονταν μεγάλο σεισμό μέσα τους όταν διάβαζαν την Α.Γ. Π.χ. ο Βολταίρος όταν διάβαζε τον 50^ο ψλμ. (ελέησόν με ο Θεός…). Ο Κάντ δεν βρήκε την ευτυχία στα χιλιάδες βιβλία που διάβασε, παρά μόνο στον 22^ο ψλμ. (εάν και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ’ εμού ει Κύριε). Αν λαμβάνοντας κάρτες, γράμματα, μηνύματα κινητού ή e mail φίλων και συγγενών αισθανόμαστε συγκίνηση και αγάπη, πόση θερμότητα καρδιάς πρέπει να νιώθουμε για το ουράνιο βιβλίο του μεγάλου μας συγγενή Θεού; Τέλος, ο Ναπολέοντας και ο Ντοστογέφσκυ γνώρισαν τον Χριστό από την Καινή Διαθήκη, που ο μεν πρώτος διάβασε στο νησί της φυλακίσεώς του ‘Αγία Ελένη’, ο δε δεύτερος αφού του το χάρισε μια γερόντισσα, στο δρόμο του προς την εξορία της Σιβηρίας.

Η Μετάνοια-Εξομολόγηση σημαίνει αλλαγή πορείας: το 1966 βυθίστηκε το ΗΡΑΚΛΕΙΟ, στη Φαλκονέρα (πάνω από την Κρήτη). Χάθηκαν 220 επιβάτες. Το Λιμεναρχείο Πειραιά είχε δώσει έκτακτο σήμα κακοκαιρίας, που δεν το έλαβε υπόψη του ο καπετάνιος, υπερεκτιμώντας τις δυνατότητες του σκάφους. Ένα άλλο όμως πλοίο, το ΦΑΙΣΤΟΣ (από Χανιά προς Πειραιά) άλλαξε εγκαίρως πορεία και σώθηκε στον Πειραιά. Ο ωκεανός είναι η σύγχρονη Κοινωνία. Εμείς είμαστε τα καράβια παντός καιρού. Το Λιμεναρχείο (ο Θεός) στέλνει κατεπείγοντα μηνύματα – σήματα και υποδεικνύει την αλλαγή πορείας. Τρομερή τρικυμία είναι τα πάθη της ψυχής, οι κακίες μας, οι αδυναμίες μας. Σωζόμαστε μόνο αν κυβερνά ο Χριστός και μέσα στην Εκκλησία Του. Ο Χριστός είναι το άκακο αρνάκι των Ευαγγελίων, που σφαγιάστηκε για μας. Ποια θα είναι η απολογία μας, αν όταν εμείς τρώμε το αρνάκι, γινόμαστε λύκοι; Ένας ρώσος εγκληματίας τον περασμένο αιώνα, όταν του δόθηκε χάρη, εξομολογήθηκε στον άγιο ηγούμενο ενός απόμακρου μοναστηριού. Ο ηγούμενος είπε αργότερα ότι ήταν ο πιο ανώτερος επισκέπτης, αφού μετάνιωσε ειλικρινά και εξομολογήθηκε με πόνο ψυχής. Η Εξομολόγηση είναι το καλύτερο φάρμακο για τα ψυχικά νοσήματα, σύμφωνα και με τον Ελβετό ψυχίατρο Γιούγκ. Η βασίλισσα των Ασσυρίων Σεμίραμη, φόνευσε τον άντρα της, αφού της επέτρεψε να βασιλέψει για μια μέρα μόνο. Έτσι κάνει και η αμαρτία. Σε σαγηνεύει προσωρινά, για να σε αποκαρδιώσει αμέσως μετά. Εργάτες σε εργοστάσιο κατεργασίας μετάλλων στην Ευρώπη υποβλήθηκαν σε επίπονη θεραπεία, όταν στα μάτια τους μπήκαν ρινίσματα σιδήρου. Η επέμβαση των γιατρών έφερε θετικό αποτέλεσμα, αν και πόνεσαν κατά την θεραπεία. Το ίδιο συμβαίνει με την Εξομολόγηση, διότι καθαρίζει η ψυχή, έστω και με πόνο και ντροπή.

Τέλος, τα καλά έργα θα μας συνοδεύουν αιώνια: Η παραβολή των 10 παρθένων μάς το δείχνει ωραιότατα (Ματθ. 25). Εκεί οι 5 μωρές παρθένες κοιμήθηκαν, έσβησαν αφού δεν είχαν λάδι τα φανάρια τους, και δεν πρόλαβαν να εισέλθουν στον γάμο. Αντίθετα, οι 5 φρόνιμες αγνές κοπέλες, είχαν φροντίσει έγκαιρα ώστε να έχουν αρκετό λάδι και έτσι υποδέχτηκαν τον Νυμφίο και εισήλθαν στο τραπέζι του γάμου. Ο αριθμός 10 συμβολίζει όλους τους ανθρώπους. Οι 5 φρόνιμες κοπέλες παριστούν τους ενάρετους ανθρώπους. Οι λαμπάδες συμβολίζουν την πίστη και το λάδι τα καλά έργα. Οι 5 μωρές κοπέλες σημαίνουν όσους δεν έχουν καλά έργα. Ο ύπνος σημαίνει τον θάνατο και ο γάμος την αιώνια βασιλεία του Θεού. Από τη σύγχρονη ζωή, ο καθ. Ιατρικής Ρήγας Νικολαϊδης έγινε χριστιανός από το παράδειγμα της υπηρέτριάς του, που ένοιωθε μεγάλη ευτυχία από την πίστη της, μολονότι αγράμματη και πτωχή, και ζούσε πολύ ενάρετα. Ο Παπουλάκος, λαϊκός ιεροκήρυκας του περασμένου αιώνα, έλεγε την εξής ιστορία: Κάποτε κινδύνευε ένας άνθρωπος να καταδικαστεί. Από τους 3 φίλους του, την ημέρα της δίκης, ο 1^ος έμεινε ψυχρός, ο 2^ος τον συνόδευσε μέχρι την πόρτα του δικαστηρίου, ενώ ο 3^οςαγόρευσε και μάλιστα τον γλύτωσε από την φυλακή. Ο υπόδικος είναι ο κάθε άνθρωπος μπροστά στην τελική κρίση του Θεού. Ο πρώτος φίλος είναι τα χρήματα, που μένουν αδιάφορα. Ο δεύτερος, οι φίλοι και συγγενείς που συνοδεύουν μέχρι τον τάφο. Δεν μπορούν να προχωρήσουν παραπέρα.  Ο τρίτος φίλος είναι τα καλά έργα, η αγάπη και η αγιότητα που τον οδηγούν στην αιώνια ζωή.

Ο δρόμος λοιπόν για την Βασιλεία των Ουρανών περνά μέσα από την ευσέβεια, την αγάπη, την μυστηριακή ζωή και την ταπείνωση. Με αυτά θα είμαστε χαρούμενοι και σ’ αυτή και στην άλλη ζωή. 

Πηγή: Πνευματικά Σταχυολογήματα από το εξαίρετο βιβλίο του εκλεκτού θεολόγου (δ.θ.) Νικόλαου Γ. Νευράκη: ΤΟ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟ ΤΡΙΩΔΙΟ, Αθήνα 1995.

Κυριακὴ τῆς Συγγνώμης

Μετὰ ἀπὸ τὶς ἑβδομάδες τῆς προετοιμασίας ποὺ προηγήθηκαν, κατὰ τὶς ὁποῖες ἐξετάσαμε τὴν ψυχή μας, τὴ ζωή μας, ὅλες τὶς σχέσεις μας ἐνώπιον τοῦ βλέμματος καὶ τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ, μπαίνουμε σήμερα στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ – στὴ χαρὰ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ συμπίπτει μὲ τὴν ἄνοιξη – εἶναι μία ἀρχὴ ζωῆς, μία ἀρχὴ καινότητας, μία νέα ἐποχή. Εἶναι μία περίοδος κατὰ τὴν ὁποία δὲν θέλουμε πιὰ νὰ θυμόμαστε τὶς ἁμαρτίες μας, δὲν θέλουμε πιὰ νὰ φέρνουμε στὸ νοῦ μας εἰκόνες ἀπὸ παραβολὲς γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴ μετάνοια, ἀλλὰ νὰ ἀτενίζουμε τοὺς Ἁγίους ποὺ ἄρχισαν τὴ ζωὴ τους ὅπως κι ἐμεῖς: εὔθραυστοι, ἀδύναμοι, ἀμφιταλαντευόμενοι, ἀλλὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ δύναμή Του ἔγιναν αὐτὸ ποὺ ἔγιναν: ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιὰ ποὺ ἐμεῖς τώρα μποροῦμε νὰ τιμοῦμε, μὲ τοὺς ὁποίους μποροῦμε νὰ εὐφραινόμαστε, νὰ τοὺς ἔχουμε ὡς παράδειγμα καὶ νὰ ἀπευθυνόμαστε σὲ αὐτοὺς ζητώντας τους νὰ προσεύχονται γιὰ τὴ σωτηρία μας.



Ἀπόψε, ἀρχίζουμε ἕνα ταξίδι· ἕνα ταξίδι ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλή μας κατάσταση -τὴν ἀναγνωρίσαμε, μετανοοῦμε γι’ αὐτὴν-σὲ μία νέα ἐποχή, στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ποὺ γιὰ μᾶς σηματοδοτεῖ τὴν ἔναρξη τῆς αἰώνιας ζωῆς μας. Ξεκινᾶμε τὸ ταξίδι μας ἀπόψε ὅπως ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ ξεκίνησε ἀπὸ τὴ γῆ τῆς Αἰγύπτου πρὸς τὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας: εἴμαστε ἀκόμη εὐάλωτοι, βαρυφορτωμένοι, ὄχι ἀπόλυτα ἐλεύθεροι. Τὸ θάρρος ὅμως καὶ τὴν ἔμπνευση γιὰ νὰ φτάσουμε στὴν τελικὴ νίκη, στὴν καινότητα τῆς ζωῆς ποὺ εἶναι ἡ κλήση μας καὶ ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ τὸ βροῦμε κοιτάζοντας πίσω τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ ἀτενίζοντας τὸν Ζῶντα Θεό, ποὺ εἶναι ἡ Ζωὴ καὶ ἡ σωτηρία, καὶ τοὺς Ἁγίους ποὺ νίκησαν μὲ τὴ δική Του δύναμη. Θὰ πρέπει νὰ ταξιδέψουμε μαζὶ καὶ ἂς μὴν ἔχουμε ψευδαισθήσεις: θὰ εἴμαστε δύσκολοι συνοδοιπόροι ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο, ἀλλὰ θὰ στηριζόμαστε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον ἂν θέλουμε νὰ φθάσουμε τελικὰ στὸ σκοπό μας – κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ oι Ἰσραηλίτες διάβηκαν τὴν ἔρημο: δὲν ἦταν πάντα ὑπάκουοι στὸ Θεό, οὔτε πάντα “ἐντάξει” μεταξύ τους, ὡστόσο, χρειάζονταν τὸν κάθε ἄλλον γιὰ νὰ φθάσουν στὸ ὑπεσχημένο τέλος.

Ἂς ξεκινήσουμε λοιπὸν τώρα· ἂς σκεφθοῦμε τί γιορτάζουμε τὴν ἑπόμενη Κυριακή: τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὄχι τὸν θρίαμβο τῶν Ὀρθοδόξων ἐπὶ ἄλλων ἀνθρώπων, ἀλλὰ τὸν θρίαμβο τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων. Τὸν θρίαμβο τῆς Ἀλήθειάς Του, τὸν θρίαμβό Του στὴ ζωή μας.

Καὶ στὴ συνέχεια, ἂς δοῦμε τὸν ἕναν ἅγιο μετὰ τὸν ἄλλον, κι ἂς ἀκούσουμε τί ἔχουν νὰ μᾶς ποῦν: Γρηγόριος Παλαμᾶς, Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, Μαρία ἡ Αἰγυπτία καὶ ὅλοι ὅσοι ἀκολούθησαν τὰ ἴχνη τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τέλος θὰ φθάσουμε στὸ σημεῖο ποὺ θὰ πρέπει νὰ ξεχάσουμε ὅλους καὶ ὅλα, δὲν θὰ θυμόμαστε τίποτε, κανέναν, παρὰ μόνον τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό: Ποιὸς εἶναι, τί ἔχει κάνει γιά μᾶς, τί κάνει γιά μᾶς; Ἂς μάθουμε ὅλες αὐτὲς τὶς ἑβδομάδες νὰ ξεχνᾶμε τὸν ἑαυτό μας, χαρούμενοι καὶ εὐγνώμονες ποὺ μποροῦμε τώρα νὰ τὸ κάνουμε, καὶ νὰ κοιτάζουμε μόνο πρὸς τὸ Θεό. Καὶ ὅταν γιὰ ἄλλη μία φορά, ἔρθει ἡ ἑβδομάδα τοῦ Πάθους, μ’ ἕνα καινούριο τρόπο, μὲ καινούρια ἀπόφαση, μὲ καινούρια παραίτηση ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας θὰ στραφοῦμε καὶ θὰ κοιτάζουμε τὸ Θεὸ ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ σωθοῦμε· μὲ εὐγνωμοσύνη ἂς θυμόμαστε μόνον Αὐτὸν καὶ Ἐκεῖνος θὰ μᾶς θυμηθεῖ γιὰ τὴ σωτηρία μας.
πηγή

Τα μυστικά της αρχαιότερης χριστιανικής επιγραφής γραμμένης στα Ελληνικά

Εκπληκτικά μυστικά της αρχαιότερης χριστιανικής επιγραφής στον κόσμο, η οποία είναι γραμμένη στα Ελληνικά, φέρνουν στο φως νέες έρευνες.

Πρόκειται για πληροφορίες που δείχνουν τη σχέση των δημιουργών της με τον αιρετικό φιλόσοφο Βαλεντίνο, αλλά και την επιρροή που είχαν δεχτεί από προχριστιανικά στοιχεία.

Η επιγραφή είναι πέτρινη, με επίσημη ονομασία NCE156. Ανήκει στη συλλογή των Μουσείων του Καπιτωλίου της Ρώμης και χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ., όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βρισκόταν στη μεγαλύτερη ακμή της.

Από την ίδια περίοδο δεν υπάρχουν άλλα χριστιανικά κατάλοιπα γραφής πάνω σε πέτρα, παρά μόνο σε πάπυρο, τα οποία φέρουν αποσπάσματα των ευαγγελίων, γραμμένα με μελάνι.

Ωστόσο η NCE156 καινοτομεί και ως προς το περιεχόμενό της, καθώς δεν αναφέρεται άμεσα στα ευαγγέλια, αλλά παραπέμπει σε χριστιανικές πεποιθήσεις, εμπλουτισμένες με ειδωλολατρικά στοιχεία. Το κείμενο αναφέρει:

“Στο λουτρό μου, οι αδελφοί του νυφικού θαλάμου φέρουν τους πυρσούς, στις αίθουσές μας πεινούν για τα [αληθινά] δείπνα,

ακόμη και όταν εγκωμιάζουν τον Πατέρα και δοξάζουν τον Υιό. Εκεί [με τον Πατέρα και τον Υιο] είναι η μοναδική πηγή και ρείθρα της αλήθειας.”

(απόδοση από τη μτφ. του κειμένου στα αγγλικά, όπως εμφανίζεται στο Live Science)

Ένας επιστήμονας, ο Γκρέγκορι Σνάιντερ, από το Κολέγιο Ντέιβιντσον της Βόρειας Καρολίνας, που έχει αφιερώσει 50 χρόνια ερευνών στη συγκεκριμένη επιγραφή, πιστεύει ότι πρόκειται για επικήδειο επίγραμμα, που περιλαμβάνει χριστιανικά και ειδωλολατρικά στοιχεία.

“Πρόκειται πράγματι για επιγραφή του 2ου αιώνα μ.Χ., είναι δηλαδή το παλαιότερο χριστιανικό κείμενο που κατέχουμε”, δήλωσε στην ιστοσελίδα LiveScience.

Τη χρονολόγηση της επιγραφής έκανε πριν από περίπου 40 χρόνια η Μαργκερίτα Γκουαρντούτσι, γνωστή Ιταλίδα επιγραφολόγος, που πέθανε το 1999.

Σύμφωνα με το άρθρο του LiveScience, η Γκουαρντούτσι πρότεινε τον 2ο αιώνα μ.Χ., επειδή η επιγραφή ήταν γραμμένη με ελληνικά γράμματα κλασικού στιλ, που χρησιμοποιούνταν στη Ρώμη κατά τη διάρκεια του 1ου και 2ου αιώνα μ. Χ. Αργότερα, τα γράμματα άλλαξαν. Για παράδειγμα, το ωμέγα (Ω) και το Σίγμα (Σ) τροποποιήθηκαν και έμοιαζαν περισσότερο με τα γράμματα W και C αντίστοιχα.

Ο δημιουργός της επιγραφής ήταν πιθανότατα μαθητής του Βαλεντίνου, γνωστικού αιρετικού, που γεννήθηκε στην Αίγυπτο περίπου το 100 μ.Χ., ταξίδεψε στη Ρώμη, όπου δημιούργησε τη δική του Εκκλησία και σχολή για να καταλήξει στην Κύπρο, όπου πέθανε το 160/161 μ.Χ., αφού πρώτα απέκτησε ισχυρή ομάδα μαθητών.

Οι οπαδοί του Βαλεντίνου αλλά και του κινήματος των Γνωστικών είχαν αρκετές διαφορές με τους πρώτους Χριστιανούς. Για παράδειγμα, δεν πίστευαν ότι έπρεπε να γίνουν μάρτυρες, ούτε ότι κάποια πράγματα είναι κακό να τα κάνουν, όπως το να πάρουν όρκο στο όνομα του Καίσαρα ή να προσφέρουν θυμίαμα σε ένα άγαλμα.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, στην επιγραφή επικρατεί μια εκπληκτική ανάμιξη στοιχείων χριστιανικής και ειδωλολατρικής παράδοσης. “Πρόκειται για πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, που δείχνουν ότι αυτή την περίοδο η χριστιανική ταυτότητα ήταν ευέλικτη”, αναφέρουν.
ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ…Πριν από το άνοιγμα της έβδομης σφραγίδας

Πρόλογος

Ο κάθε πατέρας όταν δει ότι κάποιο κακό έρχεται στο σπίτι του ή στα παιδιά του, παίρνει τα μέτρα του. Προετοιμάζει το σπίτι, προετοιμάζει τα παιδιά του! Και τώρα σε όλο τον κόσμο σε πολλούς απλούς ανθρώπους ο Θεός αποκαλύπτεται και λέει το θέλημά Του.       Με απλά λόγια τους φανερώνει, τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά

 

 

Του, για να είναι έτοιμα σε αυτό που ο Εωσφόρος ετοιμάζει. Κάποιοι αυτά τα πιστεύουν και κάποιοι άλλοι δεν τα πιστεύουν. Ας μην τα πιστεύουν οι άπιστοι. Τα πιστεύουν όμως τα παιδιά του Θεού. Εξάλλου ο Θεός, όλους μας θέλει δικά Του παιδιά. Όλους μας αγαπάει και μας λατρεύει. Αλλά λίγοι άνθρωποι όμως Τον πιστεύουν και Τον αγαπούν σαν Πατέρα τους, σαν Μητέρα τους, σαν Φίλο, σαν Αδελφό τους, σαν το παν γι’ αυτούς.

Λέει ο Θεός:

«Αυτοί που Με αναγνωρίζουν σαν Πατέρα τους, αυτοί που ξέρουν ότι Εγώ σαν Μητέρα αγαπώ όλα Μου τα σπλάχνα και θέλω να τα κρατώ μέσα στην αγκαλιά Μου σαν μωρά, αυτοί θα ακούσουν την φωνή Μου και θα καταλάβουν τα λόγια Μου. Αυτοί όμως που δεν θέλουν να Με δεχτούν σαν Πατέρα τους, όχι απλώς θα δυσκολευτούν να τα πιστέψουν, αλλά θα τα απορρίψουν κιόλας.

Κι όμως Εγώ κατά διαστήματα έστελνα πάντα τους κήρυκές Μου, τους Προφήτες Μου, έστελνα τους δικούς Μου ανθρώπους, τα απλά παιδιά Μου, που μιλούσαν στα παιδιά Μου και τους έλεγαν το θέλημά Μου.

Στην παλιά εποχή αυτούς τους ανθρώπους, τους έλεγαν διαλεχτούς του Θεού. Τώρα όμως, άλλοι τους λένε πλανεμένους και άλλοι τους αποκαλούν αγίους. Ούτε το ένα είναι, ούτε το άλλο. Ούτε πλανεμένοι είναι, αλλά ούτε και άγιοι. Είναι απλά τα παιδιά Μου! Κι Εγώ σαν Πατέρας έχω δικαίωμα να μιλώ στα παιδιά Μου, για να τα αφυπνίζω, για να τα ξυπνώ, για να τα προετοιμάζω, να δέχονται μέσα στην καρδιά τους πάντα το δικό Μου θέλημα, να προσέχουν την αγκαλιά του Εωσφόρου, να αγαπούν τη χαρά, τον ουρανό και να αποφεύγουν τα σκοτάδια του Άδη».

«Η Αποκάλυψη ξεκίνησε και ήδη βρίσκεστε στην τέταρτη σφραγίδα»

Σε όλο τον κόσμο λοιπόν, αυτή την στιγμή ο Θεός αποκαλύπτεται και λέει πολλά πράγματα. Ένα από αυτά που θα ήθελα σήμερα να σας πω, είναι ακριβώς ένα καινούργιο αποκαλυπτικό μήνυμα του Θεού για όλα Του τα παιδιά, μέσα από το οποίο φαίνεται ο δυνατός θεϊκός, μητρικός Του έρωτας σε όλα Του τα σπλάχνα, για να μας προετοιμάσει γι’ αυτό που έρχεται.

Όταν το διάβαζα, μου έκανε εντύπωση ο σχολιασμός που κάνει σε κάποια αποστροφή του λόγου, όταν λέει ότι η Αποκάλυψη ξεκίνησε και ήδη το βιβλίο αυτό έχει ανοίξει και βρίσκεστε μάλιστα στην τέταρτη σφραγίδα, καθώς οι σφραγίδες αυτές ανοίγουν και σταδιακά έρχεται το κακό στη γη! Το πρώτο θηρίο έχει λάβει ανθρώπινη μορφή και αναμένει μέχρι να του δώσει εξουσία ο Εωσφόρος. Στη συνέχεια λέει και άλλα πολλά που θα συμβούν. Στο τέλος θα μιλήσει για την έβδομη σφραγίδα.

Όταν αυτό το τόσο αποκαλυπτικό μήνυμα του Θεού το διάβαζα, έμεινα πραγματικά έκπληκτος. Θέλω να σας το δώσω σε όλους και ο καθένας ας το κρίνει. Αν νομίζει ότι είναι από τον Θεό Πατέρα, ας το κρατήσει, ας το πιστέψει και ας το εφαρμόσει. Αν όμως δεν το πιστέψει, τότε ας το πετάξει.

Μετά από αυτό ζήτησε η ψυχή μου να διαβάσει την Αποκάλυψη του Ιωάννη, σ’ εκείνο το σημείο που λέει για τις σφραγίδες, γιατί εδώ αναφέρεται ότι ήδη η τέταρτη σφραγίδα έχει ανοίξει, που σημαίνει ότι έχουν προηγηθεί και οι υπόλοιπες άλλες τρείς. Πριν το άνοιγμα της έβδομης σφραγίδας κατά την οποίαν θα βασιλέψει ο Εωσφόρος, λέει ότι θα προβληματιστεί πάρα πολύ, όταν δει εκατομμύρια ψυχές να λατρεύουν με μητρικό έρωτα τον Θεό Πατέρα! Δεν θα το πιστεύει ο σατανάς! Θέλησα λοιπόν να διαβάσω το έκτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, που αναφέρεται ακριβώς σε αυτές τις σφραγίδες που ανοίγουν.

Τις ανοίγει το Αρνίο, δηλαδή ο Ιησούς, και λέει:

«Όταν άνοιξε η πρώτη σφραγίδα, τότε φανερώθηκε ένα άλογο άσπρο και αυτός που καθόταν πάνω του είχε τόξο και του δόθηκε στεφάνι, σύμβολο της νίκης και της βασιλείας του. Ο καβαλάρης αυτός που εξεικόνιζε το κήρυγμα του ευαγγελίου, βγήκε αμέσως νικητής και θα εξακολουθεί να νικά μέχρι το τέλος» (Αποκ. Στ΄ 1-2). Θα σας διαβάσω την μετάφραση του Τρεμπέλα από το αρχαίο κείμενο. Αυτό όμως θα σας το εξηγήσω τελευταίο.

-Θυμάστε ποια είναι η δεύτερη σφραγίδα που άνοιξε το Αρνίο;

«Και βγήκε άλλο άλογο κοκκινωπό, και εις εκείνον που εκάθετο επ’ αυτού και εξεπροσώπει τον πόλεμο, εδόθη η άδεια από τον Θεό να πάρει την ειρήνη από τη γη και να σφαγούν αναμεταξύ τους οι άνθρωποι. Και προς τον σκοπό αυτό, του δόθηκε μάχαιρα μεγάλη» (Αποκ. Στ΄ 3-4). Κάποτε είπε ο Ιησούς: «Θα προηγηθούν της Δευτέρας Μου παρουσίας γεγονότα απίθανα. Ένα από αυτά θα είναι, να βλέπετε σε όλο τον κόσμο ταυτόχρονα, το ένα έθνος να πολεμάει εναντίον του άλλου. Και θα υπάρξει ένας τόσο γενικευμένος πόλεμος μεταξύ των ανθρώπων, που δεν ξέρω αν θα υπάρχει μέρος στη γη, στο οποίο να υπάρχει ειρήνη». Λέει λοιπόν ότι άνοιξε αυτή η σφραγίδα και σταδιακά θα έρχεται το κακό που εκπροσωπεί και εκφράζει.

Μετά άνοιξε και η τρίτη σφραγίδα: «Και ιδού ένα άλογο μαύρο, και εκείνος που εκάθετο επ’ αυτού εξεπροσώπει την πείνα και τους λοιμούς και είχε ζυγαριά εις το χέρι του». Η τρίτη σφραγίδα φέρνει μεγάλη πείνα! Προσέξτε τι λέει στη συνέχεια:«Και ήκουσα σαν φωνή από το μέσο των τεσσάρων ουρανών να λέγει: “Ένα κιλό σιτάρι να υπερτιμηθεί λόγω της ελλείψεως, ώστε να πωλείται ένα δηνάριο, δηλαδή δύο περίπου χρυσάς δραχμάς. Και τρία κιλά κριθαριού ένα δηνάριο. Και εις το έλαιον και τον οίνο μην φέρεις στέρηση αλλά άφησέ τα αφθονότερα”»(Αποκ. Στ΄ 5-6).

Όταν ανοίχθηκε αυτή η σφραγίδα σήμανε την γενικευμένη πείνα, που θα έλθει σε όλη την ανθρωπότητα. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται κανείς πια να είναι προφήτης με όσα βλέπει, ακούει και διαισθάνεται, για να καταλάβει ότι ήδη αυτή η σφραγίδα έχει ανοίξει. Όλοι μας ζούμε ένα προστάδιο μιας μεγάλης πείνας που έρχεται. Και μάλιστα τονίζει συγκεκριμένα, ότι αυτό που θα σας λείψει, θα είναι το ψωμί, το κριθάρι και το στάρι!

Δεν θα το σχολιάσω τώρα αυτό, γιατί κάτι άλλο θέλω να τονίσω.

-Η πρώτη λοιπόν σφραγίδα, τι σήμαινε;

-Την διάδοση του Ευαγγελίου.

-Η δεύτερη σφραγίδα;

-Τον πόλεμο.

-Η τρίτη σφραγίδα;

-Την πείνα.

Η τέταρτη σφραγίδα, που λέει ότι ήδη ανοίχθηκε και τώρα σιγά-σιγά θα αρχίσει να διαχέεται σε όλο τον κόσμο, αυτό που εκπροσωπεί, λέει τα εξής:

 «Και όταν το Αρνίο άνοιξε την τέταρτη σφραγίδα, άκουσα τη φωνή του τέταρτου ζώου να λέει:

“Ελα και βλέπε”. Και είδα, και ξάφνου, ένα άλογο, ωχρό, και εκείνος που καθόταν επάνω σ’ αυτό ονομαζόταν Θάνατος, και ο Άδης ακολουθούσε μαζί του και τους δόθηκε εξουσία επάνω στο ένα τέταρτο της γης, να θανατώσουν με ρομφαία και με πείνα και με θάνατο και με τα θηρία της γης». (Αποκ. Στ΄ 7-8).

Προσέξτε τονίζει ότι με πείνα και με θάνατο θα θανατωθεί, το ένα τέταρτο του κόσμου!       Η τέταρτη σφραγίδα είναι αυτή που λέει τώρα ο Θεός, ότι άνοιξε και θα φέρει φοβερές επιδημίες. Το συνδέει με την πείνα. Επομένως θα έχει σχέση και με την πείνα. Δηλαδή οι άνθρωποι θα δυσκολεύονται, όχι απλά να βρίσκουν την τροφή τους, αλλά θα δυσκολεύονται να βρίσκουν και φάρμακα για την υγεία τους. Θα σας το δώσω να το διαβάσετε αυτό το αποκαλυπτικό κείμενο.

 Από περιέργεια διάβασα και τις επόμενες σφραγίδες.

-Ξέρετε ποιες είναι οι επόμενες;

Διάβασα την πέμπτη σφραγίδα που λέει ότι: «Όταν το αρνίο άνοιξε την πέμπτη σφραγίδα είδα κάτω από το ουράνιο θυσιαστήριο τις ψυχές εκείνωνπου σφαγιάστηκαν σε κάθε εποχή, επειδή ακολούθησαν τον Λόγο του Θεού κι επειδή έδωσαν την μαρτυρία τους για τον Χριστό».  

Αναφέρεται στον τελευταίο μεγάλο δεύτερο διωγμό του Χριστού, που θα έλθει στη γη. Όπως ξεκίνησε ο Χριστιανισμός με μαρτύρια και με διωγμούς, έτσι και θα τελειώσει. Και μετά θα έλθει η ένδοξη Ανάσταση και η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας.

Λέει λοιπόν εδώ, γι’ αυτό που θα συμβεί μετά από αυτά τα γεγονότα. Δηλαδή, όταν θα δείτε από τις τηλεοράσεις, από τις εφημερίδες, από τα περιοδικά, από τα ραδιόφωνα, από παντού, να πυροβολείται το πρόσωπο του Χριστού, να κατεβάζουν τις εικόνες Του, να διώκεται το Όνομά Του, να απαγορεύεται ο σταυρός να τον φορούν οι άνθρωποι μπροστά στα στήθη τους και θα επιτρέπονται φανερά να λειτουργούν μονάχα οι ιερείς, οι οποίοι έχουν υποταχθεί στο θηρίο, τότε θα καταλάβετε ότι η πέμπτη σφραγίδα άνοιξε. Άλλη φορά βέβαια θα την αναπτύξουμε πιο πολύ.

Έτρεξα να δω τι λέει και η έκτη σφραγίδα:

«Και είδα όταν το Αρνίο άνοιξε την έκτη σφραγίδα συνέβησαν θεομηνίαι και αναστατώσεις φυσικαί μεγάλαι, που ετρόμαξαν τους επί της γης ανθρώπους και εσήμαναν όλας τας θεομηνίες και τους σεισμούς που επρόκειτο να γίνουν καθ’ όλας τας εποχάς και θα καταλήξουν εις την καταστροφή που θα προηγηθεί της οριστικής καταλύσεως του κράτους του Αντιχρίστου. Και έγινε σεισμός μεγάλος και ο ήλιος εσκοτίσθη και έγινε μαύρος και σαν σάκος τρίχινος και η σελήνη ολόκληρος κοκκίνισε από το αίμα και οι αστέρες του ουρανού έπεσαν από τη γη, όπως ρίπτει η συκή τα άγουρα σύκα της, όταν σειέται από μεγάλο άνεμο».

Εδώ αναφέρεται στην έκτη πληγή, κατά την οποία θα αρχίσει πλέον να κυριαρχεί το βασίλειο του Εωσφόρου, πριν του δοθεί η μεγάλη εξουσία με το άνοιγμα της εβδόμης σφραγίδας, στην οποία θα βασιλέψει ο Εωσφόρος στη γη, γιατί ήδη οι άνθρωποι σαν δαιμονισμένοι αυτόν θα έχουν αναζητήσει.

 Ο Θεός θα επιτρέψει να γίνει αυτό, όχι γιατί το θέλει ο Εωσφόρος, αλλά γιατί οι άνθρωποι θα πούνε: «Δεν θέλουμε εσένα πλέον Χριστέ με όλα αυτά που μας έλεγες. Θέλουμε τώρα να έλθει ένας άλλος να μας κυβερνήσει και να μας κάνει αυτό που οι καρδιές μας θέλουν».

-Και οι καρδιές των ανθρώπων ξέρετε τι θέλουνε;

Πολλές φορές ζητούν όλα τα ανόητα και τα πρόστυχα. Έχουμε κυβερνήσεις που δεν πιστεύουν στον Θεό και κατεδαφίζουν Εκκλησίες! Έχουμε ανθρώπους που μπαίνουν στα σχολεία, τα ακούτε εξάλλου από τις τηλεοράσεις, και κατεβάζουν τις εικόνες του Χριστού! Έχουμε άλλους ανθρώπους που σφάζουν τους χριστιανούς σαν αρνιά, επειδή απλά είναι Χριστιανοί!!! και κανείς δεν τολμάει να μιλήσει! Ακόμα και οι δικοί μας άνθρωποι, οι εκκλησιαστικοί, δεν τολμάνε  να μιλήσουν.

Εάν όμως οποιοσδήποτε λαθρομετανάστης πάθει κάτι, αν προσβάλλουν τον Μωάμεθ και το Ισλάμ, τότε όλοι επανίστανται! Γι’ αυτό και μας τους φέρανε εδώ στην πατρίδα μας, για να φύγει ο χριστιανισμός και να επικρατήσει ο μουσουλμανισμός. Έφθασε στο σημείο η καγκελάριος της Γερμανίας, η κ. Μέρκελ, να λέει ότι είναι ισότιμη πλέον η χριστιανική θρησκεία με τον μουσουλμανισμό στη Γερμανία! Σε λίγο όπως πάμε, με την αναλογία αυτή που έχουμε πλέον στα παιδιά και στον πληθυσμό μας, θα είμαστε εξίσου ίσοι χριστιανοί και μουσουλμάνοι στην ορθόδοξη Ελλάδα!

-Ποιος τολμάει να πει τίποτα;

-Μήπως οι πολιτικοί μας;

Παρακολουθήστε τους πολιτικούς μας και θα δείτε, πόσοι από αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία πολεμούν τον Χριστό και δεν Τον θέλουν. Με χαρά όμως υπερασπίζουν τον μουσουλμανισμό! Με χαρά υπερασπίζουν όλους τους άλλους, εκτός από τον Χριστό!

Αυτά όλα είναι προμηνύματα. Θα γίνει τέτοιος μεγάλος διωγμός που δεν έχετε φανταστεί…

Στο άνοιγμα της πρώτης σφραγίδας ο Θεός αποκαλύπτει τον θεϊκό έρωτα, που έχει στα παιδιά Του! Όλα αυτά βέβαια μας τρομάζουν. Όμως θα ήθελα να σκεφτείτε αυτό που λέει μέσα η πρώτη σφραγίδα, ότι δηλαδή βγήκε ένα άσπρο άλογο και ο καβαλάρης κρατούσε τόξο και έσπειρε σε όλο τον κόσμο το κήρυγμα του Ευαγγελίου!

-Διερωτήθηκα, ποιο είναι τελικά αυτό το κήρυγμα, που στα έσχατα χρόνια, όταν ξεκινήσουν αυτές οι σφραγίδες να ανοίγονται, θα είναι τόσο δυνατό, που ξεκίνησε ο καβαλάρης μπροστά, για να τοξεύσει στις ψυχές των ανθρώπων την νέα αυτή υπερούσια διδασκαλία του Θεού; Αλήθεια μπορεί να είναι άλλο από το αποκαλυπτικό μήνυμα του μητρικού Του έρωτα, αυτό δηλαδή που τώρα μας αποκαλύπτει, πως είναι για μας όχι μόνο Πατέρας αλλά και Μανούλα στοργική και θα κάνει τα πάντα για τα σπλάχνα Του;

Θα σας αφήσω με ένα ερωτηματικό, γιατί θέλω να σας διαβάσω πρώτα λίγα από αυτά που λέει τώρα ο Θεός Πατέρας σ’ αυτήν την αποκάλυψη ενός παιδιού:

«Λατρεμένα Μου παιδιά, είμαι Εγώ, ο ουράνιος Πατέρας σας, και θέλω να σας πω, πως όχι απλά σας αγαπώ, αλλά Είμαι και ερωτευμένος με τις ψυχές σας. Μα ο δικός Μου έρωτας, δεν έχει καμία σχέση με τον δικό σας γήινο, σαρκικό έρωτα. Δεν συγκρίνεται με κανέναν γήινο έρωτα παρά μόνο με τον μητρικό. Γι’ αυτό, αν θέλετε να τον καταλάβετε και να τον νιώσετε λίγο, δείτε πως λατρεύει η μάνα το μωρό της. Δείτε τον έρωτα που τρέφει η μάνα στο παιδί της και τις θυσίες που μπορεί να κάνει γι’ αυτό. Δείτε πόση αστείρευτη και ασταμάτητη ευσπλαχνία μπορεί να δείξει η μάνα στο παιδί της, για να καταλάβετε πόσο αστείρευτα και ασταμάτητα ευσπλαχνικός Είμαι Εγώ σ’ εσάς. Δείτε πόσο ενωτικός είναι ο μητρικός έρωτας, για να καταλάβετε τι σας ενώνει μεταξύ σας όλους σαν αδέλφια στη γη. Δείτε πόσο μοναδικά μπορεί να αγαπάει μια μάνα το μωρό της, κι όμως με τον ίδιο μοναδικό τρόπο να αγαπάει και τα υπόλοιπα παιδιά της και έτσι θα καταλάβετε πόσο θεϊκά ερωτευμένος Είμαι με τον καθένα από εσάς μοναδικά, αλλά και πόσο ο έρωτάς Μου αυτός σας ενώνει σαν αδέρφια.

Ναι, παιδιά Μου, ο δικός Μου ο έρωτας μόνο με τον μητρικό έρωτα μπορεί να συγκριθεί.   Γι’ αυτό τώρα σας τον αποκαλύπτω και σας λέω, πως όποιος τον αποδεχθεί, θα μπορέσει και να τον γευθεί και τότε αυτός ο θεϊκός έρωτας θα είναι η δύναμή του. Η δύναμη που χρειάζεται για να συνεχίσει να ζει. Η δύναμη που χρειάζεται για να αγαπήσει πραγματικά πρώτα Εμένα και μετά τα αδέλφια του. Η δύναμη που θα τον κάνει να θυσιάζεται πρώτα για Μένα και μετά για τα αδέλφια του. Η δύναμη που θα τον κάνει να πολεμά τον Εωσφόρο και τα σκοτεινά του πνεύματα.

Αυτόν τον έρωτα, τον θεϊκό μητρικό έρωτα, αυτήν την ανυπέρβλητη δύναμη, ενώ την τόνισα πολύ μέσα από την λατρεμένη Μου Βασίλισσα Μαριάμ, που θεϊκά μητρικά λάτρευε τον Γιό της, αλλά θεϊκά μητρικά λατρεύει και όλους εσάς, δεν μπορέσατε να τον καταλάβετε. Κι Εγώ επέτρεψα να κρυφτεί μέχρι να έλθει η ώρα των αποκαλυπτικών χρόνων. Μέχρι την ώρα που θα άνοιγε το βιβλίο της Αποκάλυψης, που δόθηκε στον αγαπημένο μου γιο Ιωάννη προς δική σας αφύπνιση και προετοιμασία.

Στ’ αλήθεια, το βιβλίο αυτό έχει ανοίξει και βρίσκεται ήδη στηντέταρτη σφραγίδα, καθώς οι σφραγίδες αυτές ανοίγουν και σταδιακά έρχεται το κακό στη γη. Το πρώτο θηρίο έχει λάβει ανθρώπινη μορφή και αναμένει μέχρι να του δώσει εξουσία ο Εωσφόρος.

Μα ποτέ δεν θα σας άφηνα μόνους. Ποτέ μια μάνα δεν αφήνει τα παιδιά της απροστάτευτα, αν έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο που έρχεται. Φροντίζει έτσι, ώστε να οχυρώσει το παιδί της με συμβουλές αλλά και πνευματικά εφόδια, για να μπορεί το παιδί όταν θα έλθει η ώρα να εκτεθεί στον κίνδυνο, να αγωνιστεί με θάρρος και να αποφύγει με συνετό τρόπο το κακό. Μια πνευματοφορούμενη μάνα δεν το συμβουλεύει να πολεμά το κακό με το κακό, αλλά με πνευματικά εφόδια, όπως είναι η αγάπη, η προσευχή και η εμπιστοσύνη στον Θεό. Το ίδιο ζητώ κι Εγώ τώρα από εσάς, παιδιά Μου. Εγώ δεν αντιλαμβάνομαι απλά τον κίνδυνο, αλλά βλέπω τα παιδιά Μου να ζουν μέσα στο κακό και να βαδίζουν προς την καταστροφή. Σαν Παντογνώστης ήξερα τον πόλεμο που θα ερχόταν. Ήξερα τον δεύτερο διωγμό, που θα ετοίμαζε ο Εωσφόρος ενάντια στον μονογενή μου Υιό, Ιησού, και έτσι σας τον γνωστοποίησα μέσα από το βιβλίο της Αποκάλυψης.

Και αλίμονο σ’ αυτούς που ακυρώνουν την ιερότητα του βιβλίου αυτού και θεωρούν πλανεμένα τα διαλεχτά παιδιά Μου, που αγωνίζονται για να προβάλουν την αλήθεια και να αφυπνίσουν τα σπλάχνα Μου.

-Δεν καταλαβαίνουν, πως δεν τα βάζουν με τα παιδιά Μου, αλλά με Εμένα τον ίδιο;

Το ξαναλέω, αλίμονο σε όσους ακυρώνουν τους ιερούς Μου λόγους και πολεμούν τους προφήτες Μου και όσα απλά ταπεινά παιδιά Εγώ θα χρησιμοποιήσω σαν δικούς Μου αγγέλους, για να δώσω κουράγιο και δύναμη στα παιδιά Μου. Καλύτερα να μην είχαν γεννηθεί, αφού δεν βάζουν σε κίνδυνο μόνο την ψυχή τους, αλλά και πολλών άλλων δικών Μου παιδιών, που θα πλανηθούν από την δική τους πλάνη.

-Τι λόγο θα παραδώσουν για όσες ψυχές παρασύρουν με τον εωσφορικό εγωισμό τους;

Παιδιά Μου, αλλάξτε ζωή όσο είναι καιρός! Ελάτε προς το φως και αφήστε το να μπει στην καρδιά σας. Αφήστε το δικό Μου φως να φωτίσει την ψυχή σας και να δει πόσο αυτή η ψυχή είναι ευάλωτη από τα χτυπήματα του σατανά. Παραδεχθείτε την αδυναμία σας και ζητήστε Μου να σας αποκαλυφθώ. Ζητήστε Μου να σας πλημμυρίσω με το Πανάγιό Μου Πνεύμα και τον μητρικό Μου έρωτα. Αυτός ο έρωτας θα είναι η δύναμή σας. Με τα βέλη του δικού Μου έρωτα, θα πολεμήσετε τα φθονερά βέλη του Εωσφόρου.

Γι’ αυτό και άφησα αυτόν τον έρωτα κρυμμένο τόσους αιώνες και τον αποκαλύπτω τώρα στα χρόνια της Αποκάλυψης. Ο Εωσφόρος που τόσο ύπουλα μηχανεύεται το κακό και διαστρεβλώνει τα πάντα, θα μπορούσε να διαστρεβλώσει και τον έρωτα αυτό. Γι’ αυτό και δεν επέτρεψα να σας δοθεί νωρίτερα.

Να ξέρετε, πως το μήνυμα του μητρικού Μου έρωτα, σας δίνεται τώρα σαν κορυφαία αποκάλυψη και ήδη εξαπλώνεται παντού, σε όλη τη γη, δίχως εσείς να το γνωρίζεται, αλλά κυρίως δεν τον γνωρίζει ο Εωσφόρος. Όλες οι αγγελικές Μου δυνάμεις βρίσκονται με δική Μου εντολή στη γη και σκεπάζουν όσα Εγώ δεν θέλω να αποκαλυφθούν στον σατανά. Εκατομμύρια ψυχές θα δεχθούν το μήνυμα του μητρικού Μου έρωτα και με αυτόν τον έρωτα θα εναντιωθούν στον Αντίχριστο, όταν θα λάβει εξουσία στη γη.Μέχρι τότε οι δαίμονες θα βλέπουν τις ψυχές των παιδιών Μου να καίγονται από θεϊκό έρωτα δίχως να μπορούν να καταλάβουν πως γίνεται αυτό.

-Πως ψυχές παραδομένες σ’ εκείνους, ξαφνικά αλλάζουν και από τα σκοτάδια πλησιάζουν στο φως;

Κι όμως αυτό γίνεται πραγματικότητα και μάλιστα αυτές οι ψυχές όλο και περισσότερο φωτίζονται και μεταλαμπαδεύουν το δικό τους φως και σε άλλους!» Λέει κι άλλα πολλά τα οποία θα τα διαβάσετε κατ’ ιδίαν μετά.

                

Τα δύο όπλα του Θεού στα παιδιά Του πριν από τα έσχατα:

Ο θεϊκός Του έρωτας και η θεία Κοινωνία

Το μόνο που θα ήθελα να σας εξηγήσω από αυτά που λέει, είναι για την εβδόμη σφραγίδα και συγκεκριμένα αυτό που μας ζητάει. Δείτε τι λέει:

«Όταν ανοιχθεί η εβδόμη σφραγίδα και ακουστεί η έβδομη σάλπιγγα, που θα αφήσει τον Εωσφόρο να κυριαρχήσει στη γη με τον ανελέητο και υπόδουλο βασανιστικό του τρόπο, ο ίδιος και ο σατανικός του στρατός θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον δικό Μου κρυφό στρατό. Θα εκπλαγούν βλέποντας εκατομμύρια αγγελικές ψυχές να λατρεύουν τον Θεό της καρδιάς τους με θεϊκό έρωτα, τον οποίο θα αντλούν από Εμένα τον ίδιο. Και ενώ θα παίρνουν θεϊκό μητρικό έρωτα από τον Πατέρα, θα δίνουν θεϊκό μητρικό έρωτα στον Υιό. Έναν έρωτα που θα τους κάνει να θέλουν να θυσιαστούν αυτοί, αντί το λατρεμένο τους Βρέφος.

Όλα αυτά, παιδιά Μου, είναι αλήθεια. Εγώ σας αγαπώ και σας λατρεύω, όπως η μητέρα που αγαπάει όχι απλά τα παιδιά της, αλλά τα μωρά της, τα σπλάχνα της. Σαν μωρά σας κρατώ σφιχτά στην αγκαλιά Μου. Αυτός είναι ο θεϊκός μητρικός Μου έρωτας!  

Ο θεϊκός μητρικός Μου έρωτας είναι αυτός που θα πολεμήσει τον Εωσφόρο! Όχι, εσείς. Εγώ σαν Μανούλα θα πολεμάω πίσω από εσάς, για εσάς. Από τον ουρανό σας δίνω δυνατό ανυπέρβλητο όπλο, τον έρωτά Μου!».

Δύο όπλα λέει ότι θα μας δώσει ο Θεός:

Τον δικό Του θεϊκό έρωτα από τον ουρανό, ότι δηλαδή μας αγαπά σαν Μαμά κι εμείς πρέπει να Τον φωνάζουμε Πατέρα και Μανούλα και στη γη θα βρίσκεται πάντα το δεύτερο δυνατό όπλο, που είναι η θεϊκή τροφή, το Τίμιο Σώμα και Αίμα του Γιού Του Ιησού.

-Ποιο θα είναι το δεύτερο όπλο;

-Η Θεία Κοινωνία.

Αυτή θα σας ενώνει μ’ Εμένα τον ουράνιο Πατέρα σας. Κανένας δεν μπορεί να φτάσει στον Πατέρα, αν πρώτα δεν γίνει ένα με τον Γιό. Πόσο σημαντικό είναι αυτό!

Γι’ αυτό ο σατανάς θα πολεμήσει υπερβαλλόντως την Θεία Κοινωνία με τους ασεβείς οπαδούς του, ώστε θα έλθει λέει η στιγμή, που θα καταργήσει ο Εωσφόρος την Θεία Κοινωνία! Δεν θα υπάρχει πια θεϊκή τροφή. Ξέρετε γιατί; Γιατί αυτοί οι ιερείς που θα τελούν τότε την θεία Λειτουργία, θα υποταχθούν στον Εωσφόρο, κι έτσι δεν θα είναι ευλογημένη η θυσία που θα προφέρουν στον Θεό, αλλά θα είναι μιασμένη.

Τότε όμως, αυτή η ευλογημένη θεία Λειτουργία, λέει σε μια άλλη αποκάλυψη, θα γίνεται από απλούς ευσεβείς ιερείς, που κρυφά θα λειτουργούνε και θα προσφέρουν την θεία Κοινωνία σ’ αυτούς που θα πιστεύουν και θα έχουν ενωθεί σε όλο τον κόσμο με μια αλυσίδα αγάπης και προσευχής. Γι’ αυτό μας ζητάει να κάνουμε την αλυσίδα προσευχής.

Το μόνο που με λυπεί είναι ότι πολλοί πνευματικοί ιερείς, δεν έχουν καταλάβει, ότι δεν έχουν δικαίωμα να στερούν από τα σπλάχνα του Θεού το Σώμα και το Αίμα Του. Νομίζουν ότι αυτοί ξέρουν, τι θέλει ο Θεός. Νομίζουν ότι αυτοί είναι σε θέση, να αποφασίζουν ποιοι θα πηγαίνουν στην κόλαση και ποιοι στον παράδεισο. Γι’ αυτό και δεν επιτρέπουν, να μεταλαβαίνουν τα σπλάχνα του Θεού, επειδή κάνουν οι άνθρωποι κάποια λάθη. Δεν έχουν καταλάβει ότι, αν εκείνοι τα καταφέρνουν, δεν είναι με τις δικές τους δυνάμεις, αλλά με τη Χάρη του Θεού. Αν τους εγκαταλείψει η Χάρις του Θεού, θα πέσουν σε τόσα λάθη, που θα ντρέπονται και να ζούνε ακόμα.

Γι’ αυτό ο Θεός ζητάει ευσπλαχνικούς ιερείς, που η καρδιά τους να είναι ευσπλαχνική, σαν την καρδιά του Θεού Πατέρα τους, που είναι όλο ευσπλαχνία. Να επιτρέπουν στα παιδιά Του να κοινωνούν τακτικά, ζητώντας τους μονάχα  ταπείνωση και μετάνοια. Να γονατίζουν και να λένε: «Συγχώρησέ με, Θεέ μου, για τα λάθη μου αυτά».

Ο Σατανάς ανελέητα πολεμά αυτή την στιγμή τα παιδιά του Θεού! Ανελέητα τα πολεμά και δεν μπορεί η μάνα, όταν βλέπει το παιδί της να υποφέρει για κάποιο λάθος που έκανε, να πάρει το ξύλο και να το δέρνει πάνω στο κρεβάτι του πόνου!

-Ποια μάνα το κάνει εξάλλου αυτό;

Το χειρότερο λάθος να κάνει ένα παιδί, η μάνα θα το αγκαλιάσει και θα προσπαθήσει να το γαληνέψει. Οι πνευματικοί, που το παίζουν πατέρες και νομίζουν ότι είναι πνευματικοί χωρίς να έχουν το Άγιο Πνεύμα, δεν είναι πνευματικοί. Νομίζουν ότι μέσα από το μεγάλο τους όνομα είναι πνευματικοί του Θεού. Είναι λανθασμένοι. Τους δουλεύει ο σατανάς και δεν το έχουν καταλάβει. Τους χρησιμοποιεί ο σατανάς, για να κρατά μακριά τα σπλάχνα του Θεού από το Σώμα και το Αίμα του Υιού του Θεού. Δεν είναι καν ούτε στοιχειώδεις πατέρες, ούτε στοιχειώδεις μάνες.

Εδώ μια κοινή μάνα, μια ελεεινή μάνα, πάρτε την τελευταία πόρνη μάνα, όταν το παιδί της υποφέρει, δεν το δέρνει, δεν του κάνει τίποτα. Το μόνο που κάνει είναι, να το αγκαλιάσει και να του δώσει κουράγιο. Αυτοί, αντί να δώσουν κουράγιο στα  παιδιά, στα σπλάχνα του Θεού, πολλές φορές γίνονται αιτία, όχι απλώς να σωθούν, αλλά τα παίρνουν και τα βάζουν στην αγκαλιά του Εωσφόρου με την απελπισία που σκορπάνε μέσα στις ψυχές τους.

Γι’ αυτό, να προσέχουν πολύ καλά, γιατί θα είναι ανελέητη η οργή του Θεού, για εκείνους που το παίζουν πατέρες και μάνες σφετερίζοντας την εξουσία του Θεού. Η εξουσία του Θεού είναι μόνο ευσπλαχνία και θέλω να το καταλάβετε. Θα το ξαναπώ: Ο Θεός είναι ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ! Κι εσείς πρέπει να είστε όλο ευσπλαχνία σαν τις μάνες. Και η ευσπλαχνική μάνα τι κάνει; Προσεύχεται για το παιδί της. Δεν φωνάζει, δεν κηρύττει, δεν κάνει τον μάγκα στο παιδί της, αλλά προσεύχεται για το παιδί της. Το καταλαβαίνετε αυτό;

Ναι!

Ο Θεός αποκαλύπτει στα έσχατα την μεγαλύτερη δύναμη στα παιδιά Του: «Σας δίνω τον Γιό Μου σαν θείο Βρέφος, να Τον αγαπήσετε σαν Γιό σας και Θεό σας»

Δείτε λοιπόν τι μας λέει παρακάτω:

Εκτός από τον θεϊκό Του μητρικό έρωτα και το Σώμα και Αίμα του Γιού Του που μας δίνει,  μας αποκαλύπτει τώρα ένα άλλο μυστήριο πολύ δυνατό.

«Τον γνωρίσατε, λέει ο Θεός, τον Γιό Μου σαν Βασιλιά, γι’ αυτό και Τον έχετε μπροστά στα τέμπλα της Εκκλησίας σαν Διδάσκαλο, να ευλογεί και να κρατάει το ευαγγέλιο. Τον γνωρίσατε σαν πληγωμένο Βασιλιά, γι’ αυτό Τον ευλαβείστε και φιλάτε τις πληγές Του πάνω στον σταυρό.

Τώρα όμως σας αποκαλύπτω την μεγαλύτερη δύναμη που θα έχετε, όταν στην καρδιά σας, δεν θα Τον έχετε μονάχα σαν πληγωμένο Βασιλιά, που θα Τον λατρεύετε, δεν θα Τον αποδέχεστε μονάχα σαν Διδάσκαλο, που θα ακούτε τα θεϊκά Του λόγια, αλλά τώρα σας αποκαλύπτω και το τρίτο και μεγαλύτερο γεγονός:

Σας δίνω τον Γιό Μου σαν Βρέφος της Βηθλεέμ, να Τον αγαπήσετε.

Όπως Τον αγάπησε η Βασίλισσά Μου Μαριάμ, έτσι να Τον αγαπήσετε κι εσείς, σαν μάνες γλυκές, τρυφερές, στοργικές και να μην κάνετε τίποτα που να πληγώνει τον Γιό Μου σαν Βρέφος, γιατί καμιά μάνα δεν θέλει ποτέ να πληγώσει το βρέφος της.

Γι’ αυτό λοιπόν, κρατήστε Τον στην αγκαλιά σας, βάλτε Τον στην καρδιά σας, αγαπήστε Τον θεϊκά, ψάλλετέ Του αυτόν τον ύμνο και γίνετε εσείς η χαρά αυτού του πληγωμένου Βρέφους, που αν και είναι Βρέφος αιμορραγούν οι πληγές των χεριών και των ποδιών Του από το κακό που γίνεται, από την δύναμη του Εωσφόρου, που καταστρέφει τα σπλάχνα του Θεού!

Γι’ αυτό, λέει παρακάτω ο Θεός, σας δίνω τον Γιό Μου σαν Βρέφος, που θυσιάζεται για σας σε κάθε θεία Λειτουργία. Έτσι το βλέπουν πολλές φορές οι πατέρες της Εκκλησίας και οι Άγιοι, σαν μικρό Βρέφος που θυσιάζεται. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό, σαν Βρέφος θυσιάζεται! Αν ρωτήσετε πολλούς αγίους πνευματικούς, θα σας πουν ότι οι περισσότερες αποκαλύψεις δείχνουν ένα μικρό Βρέφος, να βρίσκεται πάνω στα Άγιο Δισκάριο και εκεί να σφαγιάζεται και να χύνεται το Αίμα Του μέσα στο Άγιο Δισκοπότηρο, από το οποίο εμείς παίρνουμε την θεία Κοινωνία, την ουράνια τροφή, την δύναμή μας.

Αυτό λοιπόν το θείο Βρέφος, λέει ο Θεός, να αγαπήσουμε. Μα θα είναι Βρέφος μόνο για όσους Το δέχονται ταπεινά στην καρδιά τους και Το κρατούν εκεί με τα μητρικά, ερωτικά τους γλυκόλογα και χάδια. Ο ύμνος του Βρέφους Ιησού της Καινής Διαθήκης, που τώρα κάνω μαζί σας, εννοεί αυτόν τον ύμνο που ψάλλατε, θα ευφραίνει την ταπεινή πληγωμένη Του καρδούλα και θα διώχνει μακριά τους δαίμονες, αρκεί να βγαίνει από χείλη θεϊκά, μητρικά ερωτευμένων ψυχών. Θα έχει, λέει ο Θεός, τέτοια δύναμη αυτός ο ύμνος, όταν θα βγαίνει από την καρδιά σας, που θα Τον αγαπήσετε πολύ. Πριν πούμε τα τελευταία που αποκαλύπτει ο Θεός, ελάτε να Του ψάλλουμε ξανά:

«Ω γλυκύτατο Βρέφος, Υιέ Θεού Ιησού,

της εμής ταπεινότητος έρως μέγας γλυκύς,

την λατρεία της ψυχής δέξου της δούλης σου,

εκ καρδίας μητρικής σε ποθούσης ως υιόν.

Ω έαρ εμής καρδίας!

Υιέ γλυκύτατε και Θεέ μου,

χαρά, ειρήνη, φως και ζωή μου Εσύ.

Αγαπήστε με έρωτα τον Θεό σας, Τον Πατέρα που μητρικά σας λατρεύει, τον Υιό που σαν Βρέφος αναζητά την μητρική αγκαλιά σας και το Άγιο Πνεύμα, που περιμένει να Το καλέσετε, για να σας πλημμυρίσει με την ευωδία και τα χαρίσματά Του, για να σας αναγεννήσει και να σας κάνει αγγέλους του δικού Μου θεϊκού στρατού.

Με  πολύ λατρεία,

ο θεϊκά ερωτευμένος με τις ψυχές σας,

ουράνιος Πατέρας σας»

«Φτιάξτε τώρα τον αγγελικό στρατό του Βρέφους Ιησού!»

-Προσέξατε πως κλείνει αυτήν την αποκάλυψή Του ο Θεός;

«Ζητείστε το Άγιο Πνεύμα, για να σας κάνει αγγέλους του δικού Μου θεϊκού στρατού».

 Εδώ λοιπόν, θα ήθελα πριν τελειώσω το σημερινό κήρυγμα, να σας πω ότι το θέλημα του Θεού Πατέρα τώρα είναι να φτιάξουμε τον δικό Του αγγελικό στρατό.

-Ξέρετε ποιά θα είναι τα γνωρίσματα αυτού του στρατού;

Πρώτον: Θα είμαστε όλοι αποφασισμένοι ερωτικά, θεϊκά να αγαπήσουμε τον Θεό Πατέρα μας, σαν Θεό της καρδιάς μας.

Δεύτερον: Να αγαπήσουμε τον Γιό Του, σαν Βρέφος μέσα στην καρδιά μας, που να Το ζούμε σαν πραγματικό Βρέφος μες την αγκαλιά μας.

Και ένα τελευταίο: Να θελήσουμε με την πίστη μας αυτή, να ζήσουμε, όσο μπορούμε όλοι πιο σωστά, πιο αγγελικά, προσέχοντας τις πέντε μας αισθήσεις, μέσα από τις οποίες προσπαθεί ο σατανάς να προσβάλλει την ψυχή μας. Εμείς αυτές τις πέντε μας αισθήσεις, θα τις παραδώσουμε καλύτερα στο θείο Βρέφος, στον Ιησού, που στο Όνομά Του παρακαλάμε τον ουράνιο Πατέρα μας, να μας χαρίσει το Πανάγιό Του Πνεύμα, και να τις εξαγιάσει, ώστε με τα μάτια μας, να βλέπουμε μονάχα ότι είναι το σωστό, με τα αυτιά μας, να ακούμε μόνο το θέλημά Του, με το στόμα μας, να μιλάμε μόνο για την δική Του αγάπη, με την όσφρησή μας, να οσφραινόμαστε πού είναι το καλό και να τρέχουμε εκεί και να το κάνουμε, και με την αφή, με το σώμα μας, να αγωνιζόμαστε, όσο είναι δυνατόν στις ανθρώπινές μας δυνάμεις, να το κρατάμε, όσο μπορούμε πιο αγνό και πιο αθώο.

Αν εσείς δεχτείτε αυτήν την πρόσκληση, τότε ξεκινάμε όλοι μαζί αυτόν τον όμορφο επί γης αγγελικό στρατό. Μην νομίζετε ότι μόνο εδώ ακούγεται αυτό το μήνυμα. Σας πληροφορώ ότι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης αποκαλυπτικά ο Θεός μιλάει και λέει τα ίδια πράγματα και προσκαλεί τους ανθρώπους να φτιάξουν μυστικά τον αγγελικό Του στρατό.

Θα σας πω και κάτι άλλο: Όλα αυτά που λέγονται εδώ, που μιλάνε για τον θεϊκό έρωτα και για τον αγγελικό στρατό, δεν μπορεί να τα ακούσει ο σατανάς, γιατί άγγελοι περιφρουρούν αυτές τις αγγελικές συνάξεις! Άγγελοι θα περιφρουρούν τους ανθρώπους αυτούς, που θα αποδεχτούν αυτήν την πρόσκληση και θα διώχνουν μακριά τους δαίμονες, ώστε ούτε να ακούν, ούτε να καταλαβαίνουν.

Το μόνο που θα νιώθουν είναι, ότι κάτι πολύ φοβερό εις βάρος τους γίνεται, γιατί θεϊκό φως από την καρδιά του Θεού Πατέρα διαχέεται σε όλες εκείνες τις ψυχές, που θα αποδεχθούν τον θεϊκό Του μητρικό έρωτα και θα θελήσουν να μείνουν μες την καρδιά του Θεού Πατέρα σαν μωρά δικά Του αγαπημένα. Και αυτά τα μωρά θα Τον φωνάζουν «Πατέρα και Μανούλα».

Εάν εσείς δεχτείτε αυτήν την θεϊκή πρόσκληση, τότε αρχίζει ο αγγελικός στρατός εδώ, ανάμεσά σας! Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται πρώτα να καθαρίσουμε την καρδιά μας.    

-Έτσι δεν είναι;

-Ναι.

Γι’ αυτό, εγώ θα έλεγα κάτι, μέχρι να πάτε να εξομολογηθείτε κατ΄ιδίαν στους πνευματικούς σας ιερείς, όσα λάθη σας βαραίνουν, θα ήθελα σήμερα εδώ, πριν προχωρήσουμε την υπόλοιπη ακολουθία, να σηκωθείτε και να ζητήσουμε όλοι μαζί συγγνώμη από τον Θεό Πατέρα, για όσα λάθη έχουμε κάνει απέναντί Του. Και ιδιαίτερα να Του πούμε ένα μεγάλο συγγνώμη, για τα λάθη που κάναμε με τα μάτια μας, για τα λάθη που κάναμε με τα αυτιά μας, για τα λάθη που κάναμε με το στόμα μας, για τις λάθος επιλογές μας που αφήσαμε τον Εωσφόρο να κυριαρχήσει στην καρδιά μας, για τα σαρκικά μας λάθη που αφήσαμε τον σατανά να μολύνει το σώμα μας, και για όλα τα λάθη που Εκείνος γνωρίζει και που γι’ αυτά όλα εμείς μετανιώνουμε και ζητάμε συγγνώμη.

Παρακαλέστε Τον ακόμα, να γεμίσει την καρδιά σας με τον θεϊκό Του έρωτα, να πλημμυρίσει την ψυχή σας με το πανάγιό Του Πνεύμα και να σας ευλογήσει.  

-Όταν ζητάμε συγγνώμη, η Μητέρα και ο Πατέρας μας, ξέρετε τι κάνει;

Αγκαλιάζει τα παιδιά Του, τα φιλά γλυκά και τα συγχωρεί!

Αυτός είναι ο Θεός της άπειρης αγάπης και ευσπλαχνίας, που εμείς πιστεύουμε!

Επίλογος

Εύχομαι σήμερα όλοι να κάνετε μια καινούργια αρχή! Να αποφασίσετε να ενταχθείτε στον αγγελικό στρατό του Βρέφους Ιησού! Εγώ θα ήθελα πραγματικά, όλοι όσοι είμαστε εδώ, αλλά και όλες αυτές οι ταπεινές ψυχές, που θα ακούσουν αυτήν την αποκάλυψη του Θεού Πατέρα, να φτιάξουμε αυτό το ωραίο αγγελικό τάγμα, το τάγμα των αφιερωμένων στο Βρέφος Ιησού!

-Τι λέτε εσείς; Το θέλετε;

-Ναι!

Γι’ αυτό κι εγώ σας έδωσα την εικόνα του θείου Βρέφος, για να μοιάσετε κι εσείς σ’ αυτόν τον ουράνιο Άγγελο!

Εύχομαι όλοι αφού πρώτα φιλήσετε το θείο Βρέφος, να έλθετε να μεταλάβετε το Σώμα και το Αίμα Του. Αυτό θα αποτελέσει από την πλευρά μας την σφραγίδα της ένταξής μας στον αγγελικό στρατό του θείου Βρέφους Ιησού.

Εύχομαι ολόψυχα, ο Κύριος όλους να μας ευλογήσει και να  βάλει κι Εκείνος την σφραγίδα του θεϊκού Του έρωτα βαθιά μέσα στην καρδιά μας, ώστε από σήμερα να ανήκουμε αποκλειστικά μόνο στο θείο Βρέφος. Αυτό να είναι η αγάπη μας, η χαρά, η ζωή, η ειρήνη, το φως, όπως λέει και το τροπάριο.

«Ω γλυκύτατο Βρέφος, Υιέ Θεού Ιησού,

της εμής ταπεινότητος έρως μέγας γλυκύς,

την λατρεία της ψυχής δέξου της δούλης σου,

εκ καρδίας μητρικής σε ποθούσης ως υιόν.

Ω έαρ εμής καρδίας!

Υιέ γλυκύτατε και Θεέ μου,

χαρά, ειρήνη, φως και ζωή μου Εσύ.»

 Έδωσα σε όλους από μια εικόνα του θείου Βρέφους με τον ύμνο Του, γιατί το θέλημά Του είναι να το πάρουν όλοι, ακόμα και τα μικρά παιδιά, και να προσεύχονται με αυτόν τον ύμνο.

-Θυμάστε που σας είχα μιλήσει για την αλυσίδα προσευχής;

-Ναι.

Αυτή η αλυσίδα προσευχής τώρα αρχίζει! Εκείνος λέει ότι πρέπει να λέμε ορισμένες προσευχές. Όμως αυτές θα σας τις γράψω σε ένα μικρό φυλλαδιάκι, για να ξέρετε πρώτα τι προσευχές θα λέτε και μετά να λέτε ό,τι άλλες προσευχές ικανοποιούν την ψυχή σας.

Ο Θεός να σας ευλογεί. Αμήν

 

ΠΗΓΗ

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: «ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΣ ΓΛΩΣΣΑ»!

ΓΈΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΊΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΊΤΟΥ

 

«Δὲν ἔπρεπε νὰ πάψουν νὰ μαθαίνουν στὰ παιδιὰ τὴν παλιὰ γλώσσα. Εἶναι ψυχολογικοὶ οἱ λόγοι ποὺ δυσκολεύουν τὰ παιδιὰ στὴ μάθηση, ὄχι πὼς εἶναι δύσκολο νὰ μάθουν τὰ ἀρχαῖα. Καὶ ἦταν μία σπουδαία ἄσκηση αὐτὴ γιὰ τὰ παιδιά. Μία ἐξάσκηση τοῦ νοῦ. Ἡ γλώσσα εἶναι σπουδαῖο πράγμα. Ἔχουν πεῖ τόσο βαθιὰ πράγματα σ’ αὐτὴν τὴ γλώσσα καὶ δὲν πρέπει ἐμεῖς νὰ τὴν ἀφήσουμε, γιατί θὰ φτωχύνουμε πολύ. Θὰ καταργηθοῦν ὅλα, ἀλλὰ ὕστερα ἀπὸ χρόνια οἱ ἄνθρωποι θὰ ἀναζητήσουν πάλι τὴν παλιὰ γλώσσα καὶ τὰ κείμενα ἐκεῖνα.

Γιατί θὰ κουραστοῦν, θ’ ἀδειάσουν. Ἡ λέξη ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ παλιὸς ἔχει σημασία.

Ἡ φράση «μέσα στὸν Χριστὸ» διαφέρει ἀπὸ τὴ φράση «ἐν τῷ Χριστῷ» ἢ «ἐν Χριστῷ» καὶ ἂς φαίνεται ὅτι εἶναι τὸ ἴδιο. Λοιπόν, ἔπρεπε νὰ συνεχίσουν νὰ μαθαίνουν τὰ ἀρχαῖα τὰ παιδιὰ καὶ οἱ λογοτέχνες, οἱ ποιητὲς ἂς ἔγραφαν στὴ νέα, ὅπως θέλουν, κι ἂς τοὺς διαβάζουν τὰ παιδιὰ καὶ ὅλοι…

Ἐκείνη τὴ γλώσσα ὅμως νὰ μὴν τὴν ἀφήναμε, δὲν ἔπρεπε. Φτωχαίνουμε πολύ. Μ’ ἀρέσει αὐτὴ ἡ ἀρχαία γλώσσα. Δὲν τὴν καταλαβαίνω μὲ εὐκολία, ἀλλὰ μ’ ἀρέσει. Μοῦ φαίνεται πιὸ ἁγία. Δὲν ξέρω γιατί.Ἴσως κάνω λάθος.

Μοῦ ἀρέσει ποὺ ἡ κάθε λέξη εἶναι ἀκριβῶς στὴ θέση της.

Δὲν εἶναι λίγο πιὸ δῶ, λίγο πιὸ κεῖ.

Σὰν πέτρα ποὺ μπαίνει ἀπὸ τὸν κτίστη στὴ θέση ποὺ εἶναι γι’ αὐτήν».

Γέροντος Πορφυρίου, Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, Μήλεσι 2011 – ΠΗΓΗ

‘Οταν νομίζουμε, ότι τα ξέρουμε όλα"..

 “Επί κοινωνία εν τύπω”, τεύχος 83ο, μηνός Φεβρουαρίου 2013)
Mιά φορά και έναν καιρό, ήταν ένας ιερωμένος πολύ ευσεβής. Ήταν μάλιστα και πνευματικός και εξομολογούσε τους πιστούς. Έτσι, έκρινε τα αμαρτήματα των ανθρώπων και τους έβαζε να μετανοούν. Έφτασε να πιστεύει, πώς ξέρει τί είναι το καλό και το κακό.
Ένα πρωΐ, του εμφανίσθηκε ένας άγγελος! “Ο Θεός με έστειλε για να σου δείξω κάτι” του είπε. Τον πήρε και τον μετέφερε με θαυμαστό τρόπο, πίσω απο έναν θάμνο. “Πές μου τί βλέπεις”, τον ερώτησε. “Βλέπω έναν πλάτανο με παχύ ίσκιο και μία βρύση με δροσερό νερό να ρέει πλάϊ του”, αποκρίθηκε αυτός. “Τώρα θα μείνεις εδώ κρυμμένος και δεν θα επέμβεις ούτε θα μιλήσεις, ότι και να δείς να συμβαίνει”, τον πρόσταξε ο άγγελος. Ο ιερέας έδωσε την υπόσχεσή του, με κατάνυξη.

Μετά απο λίγο, εμφανίσθηκε ένας πλούσιος με το άλογό του και σταμάτησε να πιεί νερό και να ξαποστάσει. Ήπιε νερό, και ξάπλωσε για λίγο, κάτω απο τον δροσερό ίσκιο του πλατάνου, όπου πήρε έναν υπνάκο. Ύστερα ξύπνησε, ανέβηκε στο άλογό του και συνέχισε το δρόμο του, αφήνοντας όμως πίσω του ένα πουγκί παραγεμισμένο με χρυσές λίρες!

Μετά απο λίγη ώρα, ένας δεύτερος άνθρωπος εμφανίσθηκε πεζός και σταμάτησε να πιεί νερό. Ξαφνικά, είδε το πουγκί με τις χρυσές λίρες, το σήκωσε και άρχισε να χοροπηδά απο χαρά! Έβαλε το πουγκί στην τσέπη του και χωρίς να χάσει καιρό, έτρεξε να εξαφανισθεί!

Λίγο αργότερα ένας τρίτος άνθρωπος, έφτασε και αυτός στην βρύση, αλλά την ώρα όμως που έπινε νερό, επέστρεψε ο πλούσιος, ο οποίος είχε στο μεταξύ αντιληφθεί ότι είχε χάσει το πουγκί του και γύρισε να το αναζητήσει. Μόλις λοιπόν είδε τον άλλον άνθρωπο, άρχισε να τον κατηγορεί ότι του έκλεψε το πουγκί με τις λίρες και να του ζητά να του τις επιστρέψει! Άρχισαν να καυγαδίζουν και πάνω στον καυγά, ο πλούσιος έσπρωξε απότομα τον άλλο, εκείνος έπεσε στο έδαφος και έσπασε τον σβέρκο του σε μία απο τις ρίζες του πλατάνου. Ο πλούσιος πανικόβλητος ανέβηκε στο άλογό του και εξαφανίσθηκε…

“Πές μου τώρα”, είπε ο άγγελος στον ιερέα, “τί πιστεύεις για αυτά που είδες, ήταν καλά ή κακά;”
“Καλέ μου άγγελε, απάντησε εκείνος, “η ψυχή μου, είναι βαριά απο το κακό που είδα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου, χωρίς να μπορώ να αντιδράσω. Ο ένας έκλεψε το πουγκί που δεν ήταν δικό του, ο άλλος κατηγόρησε άδικα έναν αθώο άνθρωπο και απο πάνω τον σκότωσε, χωρίς μάλιστα να τιμωρηθεί”.

“Δεν γνωρίζεις όμως ακριβώς την ιστορία”, αποκρίθηκε ο άγγελος. “Ο πλούσιος που ήλθε πρώτος στην βρύση, είχε καταπατήσει τα χωράφια του δευτέρου και στα δικαστήρια είχε καταφέρει να δικαιωθεί! Η θεία δικαιοσύνη όμως απαιτούσε, ο πλούσιος να πληρώση το χρέος του και αυτός ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο Θεός, για να συμβεί αυτό”.

“Ο τρίτος άνθρωπος, αυτός που σκοτώθηκε, είχε δολοφονήσει τον αδελφό του, χωρίς να το υποψιασθεί κανείς, ούτε και να τον κατηγορήσει. Οι τύψεις του όμως ήταν τέτοιες, που γονατιστός παρακάλεσε τον Θεό να τον απαλλάξει απο το βάρος που κουβαλούσε. Αυτός ήταν ο τρόπος που βρήκε ο Θεός, για να ανταποκριθεί στην προσευχή του”.

“Όσο για τον ίδιο τον πλούσιο, μετά απο αυτό που έκανε, χάρισε την περιουσία του στους φτωχούς και πήγε να γίνει ιεραπόστολος, προσφέροντας τεράστιο ανθρωπιστικό έργο στην Αφρική και σώζοντας πολλές ζωές”.

Ο ιερέας κοίταξε τον άγγελο εμβρόντητος μήν ξέροντας τί να πεί. “Πήγαινε λοιπόν εν ειρήνη”, τον αποχαιρέτησε ο άγγελος “και να θυμάσαι πόσο λίγα γνωρίζεις, ώστε να μπορείς να αποφασίσεις, τί είναι καλό και τί κακό”…ΠΗΓΗ

Λόγοι περί ταπεινοφροσύνης

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος στὸν λόγο του περὶ ταπεινοφροσύνης γράφει: «Ὁ παρὼν λόγος παρουσιάζει ἐνώπιόν μας πρὸς ἐξέτασι ἕνα θησαυρό, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται ἀσφαλισμένος μέσα σὲ ὀστράκινα σκεύη ἤ καλύτερα σὲ ἀνθρώπινα σώματα. Ἕνα θησαυρὸ ποὺ ἡ ποιότης του δὲν μπορεῖ καθόλου νὰ κατανοηθῆ μὲ λόγια.
 Ὅποιος ἐπέτυχε τὴν πλήρη γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ του, αὐτὸς ἔσπειρε σὲ γῆ ἀγαθή. Ὅποιος δὲν ἔσπειρε κατὰ αὐτὸν τὸν τρόπο, δὲν πρόκειται νὰ ἴδη νὰ ἀνθίζη μέσα του ἡ ταπεινοφροσύνη. Ὅποιος ἐπέτυχε τὴν γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ του, αὐτὸς αἰσθάνθηκε τὸν φόβο τοῦ Κυρίου.
Εἶναι ἀκατόρθωτο νὰ προσέλθη ἀπὸ τὸ χιόνι φλόγα. Περισσότερο ὅμως ἀκατόρθωτο εἶναι νὰ εὑρεθῆ ταπείνωσις στοὺς ἑτεροδόξους, διότι τὸ κατόρθωμα αὐτὸ ἀνήκει μόνο στοὺς πιστοὺς καὶ ὀρθο- δόξους καὶ μάλιστα σὲ ὅσους ἐξ αὐτῶν ἔχουν καθαρθῆ ἀπὸ τὰ πάθη». Ὁ ἅγιος Ἡσύχιος σὲ γράμμα του πρὸς τὸν Θεόδουλο γράφει: «Ἡ ταπείνωση, ἐπειδὴ ἐκ φύσεως ἀνυψώνει τὸν ἄνθρωπο καὶ ἔχει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἀφανίζει σχεδὸν ὅλα τὰ κακὰ ποὺ ὑπάρχουν μέσα μας, τὰ ὁποῖα μισεῖ ὁ Θεός, εἶναι δυσκολοκατόρθωτη.
Καὶ μπορεῖ νὰ βρεῖς σὲ ἕνα ἄνθρωπο μερικὴ ἐργασία πολλῶν ἀρετῶν, ἂν ὅμως ζητήσεις καὶ μυρωδιὰ μόνον ταπεινώσεως, μόλις καὶ θὰ τὴν βρεῖς. Γιὰ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ ἔχομε μεγάλη ἐπιμέλεια, ὥστε νὰ ἀποκτήσομε τὴν ἁγία ταπείνωση. Ἡ Γραφὴ τὸν διάβολο τὸν ὀνομάζει ἀκάθαρτο, ἐπειδὴ ἐξ ἀρχῆς ἀπώθησε τὸ ἀγαθό τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ ἀγάπησε τὴν ὑπερηφάνεια».
 Ὁ ἀββὰς Δωρόθεος ἀναφέρει σχετικά: «Ὅπως ἀκριβῶς τὰ δένδρα, ὅταν εἶναι φορτωμένα μὲ πολὺ καρπό, ὁ ἴδιος ὁ καρπὸς λυγίζει τὰ κλαδιὰ καὶ τὰ γέρνει πρὸς τὰ κάτω, τὸ δὲ κλαδὶ ποὺ δὲν ἔχει καρπὸ ὑψώνεται πρὸς τὰ πάνω καὶ ἀνεβαίνει στητὸ – ὑπάρχουν βέβαια καὶ μερικὰ δένδρα ποὺ ὅσο κρατάει τὸ βλάστημά τους, δὲν κρατοῦν καρπό, ἂν ὅμως πάρει πέτρα καὶ τὴν κρεμάσει στὸ κλαδὶ καὶ τὸ τραβήξει πρὸς τὰ κάτω, τότε κάνει καρπὸ –ἔτσι εἶναι καὶ ἡ ψυχή. Ὅταν ταπεινώνεται, τότε καρποφορεῖ καὶ ὅσο καρποφορεῖ τόσο ταπεινώνεται».
 Ὁ δὲ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης ἑρμηνεύοντας τὸ «πτωχὸς τῷ πνεύματι» στοὺς μακαρισμοὺς μᾶς λέει: «Μιλᾶμε γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ παραδέχεται ὅτι εἶναι πνευματικὰ πτωχός, ποὺ ὁμολογεῖ πὼς δὲν ἔχει τίποτε δικό του. Περιμένει τὰ πάντα μόνο ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
 Εἶναι σίγουρος πὼς ὁ ἴδιος δὲν μπορεῖ οὔτε νὰ σκεφτεῖ μὰ οὔτε καὶ νὰ ἐπιθυμήσει κάτι καλό, ἂν δὲν τοῦ δώσει ὁ Θεὸς ἕνα καλὸ λογισμὸ ἤ μία καλὴ ἔμπνευση. Εἶναι πεισμένος πὼς χωρὶς τὴν χάρη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δὲν μπορεῖ οὔτε μία καλὴ πράξη νὰ κάνει. Τὸν ἑαυτὸ του τὸν λογαριάζει σὰν τὸν χειρότερο καὶ τὸν πιὸ ἁμαρτωλὸ ἀπὸ ὅλους. Δὲν παύει νὰ ἱκετεύει τὸν Κύριο νὰ καθαρίσει τὸν χιτῶνα τῆς ψυχῆς του καὶ νὰ τὸν ντύσει μὲ τὸν ἄφθαρτο χιτῶνα τῆς δικαιοσύνης. Πουθενὰ δὲν μπορεῖ νὰ βρεῖ ἀσφάλεια, παρὰ μόνο στὸν Κύριο».
 Ὁ γέροντας Πορφύριος λέει γιὰ τὴν ἁγία ταπείνωση: «Ἡ τέλεια ἐμπιστοσύνη στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ αὐτὴ εἶναι ἡ ἁγία ταπείνωση. Ὁ ταπεινὸς ἔχει συνείδηση τῆς ἐσωτερικῆς του καταστάσεως καί, ὅσο κι ἂν εἶναι ἄσχημη, δὲν χάνει τὴν προσωπικότητά του. Γνωρίζει ὅτι εἶναι ἁμαρτωλὸς καὶ θλίβεται γι᾽ αὐτό, ἀλλὰ δὲν ἀπελπίζεται, δὲν ἐξουθενώνει τὸν ἑαυτό του. Ὁ ἔχων τὴν ἁγία ταπείνωση δὲν μιλάει καθόλου, δηλαδὴ δὲν ἀντιδρᾶ. Δέχεται νὰ τὸν παρατηροῦν, νὰ τὸν ἐλέγχουν οἱ ἄλλοι, χωρὶς νὰ ἐξοργίζεται καὶ νὰ δικαιολογεῖται. Δὲν χάνει τὴν ἰσορροπία του. Τὸ ἀντίθετο συμβαίνει μὲ τὸν ἐγωιστή, τὸν ἔχοντα αἰσθήματα κατωτερότητας. Στὴν ἀρχὴ μοιάζει μὲ τὸν ταπεινό. Λίγο ὅμως ἂν τὸν πειράξει κανεὶς ἀμέσως χάνει τὴν εἰρήνη του, ἐκνευρίζεται, ταράζεται».
 Ὁ Ρῶσος γέροντας Ἀνατόλιος μᾶς λέει γιὰ τὴν ταπείνωση: «Μὴ ἀπελπίζεσαι ὅταν ἡ ζωή σου δὲν εἶναι ὅπως θὰ τὴν ἤθελες, μόνο ταπεινώσου. Ὁ Κύριος θὰ εὐαρεστηθεῖ μὲ τὴν ταπείνωσή σου περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἀσκητικοὺς ἀγῶνες, ποὺ ἀξίζουν πολύ, μὰ δὲν ὁδηγοῦν ἀπαραίτητα στὴν ταπείνωση».

1. Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, Κλῖμαξ, σελ. 264.
2 Φιλοκαλία τόμ. Α΄ σελ.191
3. Ἀββᾶ Δωροθέου, Ἀσκητικὰ, σελ. 121
4. Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, Οἱ Μακαρισμοὶ, Δέκα Ἑρμηνευτικὲς Ὁμιλίες, σελ. 27
5. Γέροντος Πορφυρίου, Βίος καὶ Λόγοι, σελ. 313
6. Πέτρου Μπότση,Μικρὴ Ρωσικὴ Κλίμακα, σελ. 173

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1965, 1 Μαρτίου 2013πηγη

Ήταν ο Χριστός πράγματι Εβραίος;

Απλό είναι … αν η Παναγία είχε ελληνική καταγωγή … και ελληνική παιδεία τότε ήταν Ελληνίδα …οπότε και ο Ιησούς ήταν αντίστοιχα Έλληνας ως ένα βαθμό…ο Χριστος μεγαλωσε αναμεσα στους Εσσαιους που ειχαν Ελληνικη παιδεια,.. αλλά να μην ξεχνάμε ότι ο Ιησούς ήταν Θεάνθρωπος…… που ενσαρκώθηκε στο κόσμο αυτό… και όχι θνητός.  Το ονομα Μαρια ειναι καθαρα ελληνικο.Το βιβλικό όνομα Μαρία είναι παράγωγο του αρχαίου μυθολογικού και Ομηρικού ονόματος ΜΑΙΡΑ ή ΜΑΡΙΑ ( Ιλιάδα Σ48, Οδύσσεια λ326, Παυσανίας κ.λ.π ) . Το όνομα Μαίρα ή Μαρία έχει ως ρίζα το αρχαίο ελληνικό ρήμα μαρμαίρω που σημαίνει την λάμπουσα ή ακτινοβολούσα.(Oμηρικόν λεξικό Ε.Κοφινιώτου ) Μαρ – μαίρω = λάμπω, ακτινοβολώ. Μαρία η λάμπουσα η ακτινοβολούσα, μάρμαρο, mare = θάλασσα».Αλλά και σε ένα αρχαίο χειρόγραφο το οποίο αποδίδεται στον Πυθαγόρα τον Σάμιο (575 -500 π.Χ.), υπάρχει ένα κείμενο «Περί γαμούντων» το οποίο αναφέρει επί λέξει τα εξής: «Περί γαμούντων. Αρίθμησον το όνομα του ανδρός και της γυναικός, και ει είεν αμφότερα ιβ η ιδ, γίνεται το συνάλλαγμα και τέξεται πρωτοτόκον κόρην και η γυνή προτελευτά• εάν δε άνισα έλθωσι, βιαίως γίνεται το συνάλλαγμα, και τέξεται πρωτοτόκον υιόν και ο ανήρ προτελευτά. οίον Νικηφόρος, Μαρία• άρτια ιδ. η γυνή προτελευτά. πάλιν Θεόδωρος και Ειρήνη• ιγ, ο ανήρ προτελευτά.)».Αρα το ονομα ειναι ελληνικοτατο

«Συνηγμένων δε των Φαρισαίων επηρώτησεν αυτούς ο Ιησούς λέγων˙ τι υμίν δοκεί περί του Χριστού; Τίνος υιός έστι; Λέγουσιν αυτώ˙ του Δαυίδ. λέγει αυτοίς πώς ουν Δαυίδ εν Πνεύματι Κύριον αυτόν καλεί λέγων, είπε ο Κύριος τω Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; Ει ουν Δαυίδ καλεί αυτόν Κύριον, πώς υιός αυτού εστί; Και ουδείς εδύνατο αυτώ αποκριθήναι λόγον, ουδέ ετόλμησέ τις απ’ εκείνης της ημέρας επερωτήσαι αυτόν ουκέτι.»(Ματθ. 22, 41-46)

Μεταφραση 

”«Ενώ δε ήσαν συναγμένοι οι Φαρισαίοι, τους ερώτησεν ο Ιησούς λέγων˙ Τι ιδέαν έχετε περί του Μεσσίου, που θα αναδειχθή και θα χρισθή τοιούτος υπό αυτόν τον Θεόν; Τίνος απόγονος είναι; Λέγουν εις αυτόν Είναι απόγονος του Δαβίδ.
Λέγει εις αυτούς˙ Πώς λοιπόν ο Δαβίδ εμπνεόμενος από το Άγιον Πνεύμα τον αποκαλεί Κύριον, όταν λέγη: Είπεν ο Κύριος και Θεός εις τον Κύριόν μου Χριστόν˙ Κάθησε επί του θρόνου μου εις τα δεξιά μου, μέχρις ότου θέσω τους εχθρούς σου σαν άλλο υποστήριγμα που θα ακουμπούν και θα πατούν επάνω τα πόδια σου.Εάν λοιπόν ο Δαβίδ τον αποκαλή Κύριον, πώς είναι υιός και απόγονός του;Και κανείς δεν ημπόρεσε να του αποκριθή ούτε λέξιν, ουδέ ετόλμησε κανείς από την ημέραν εκείνην να τον ερωτήση πλέον».Ομολογει ο ιδιος οτι δεν προερχεται απο γενια 

Δαυιδ!!!!

Πάμε παρακάτω…..

Καινή Διαθήκη:

23 Καὶ αὐτὸς ἦν ὁ Ἰησοῦς ὡσεὶ ἐτῶν τριάκοντα ἀρχόμενος, ὢν, ὡς ἐνομίζετο, υἱός Ἰωσήφ, τοῦ Ἠλί, 24 τοῦ Ματθάν, τοῦ Λευΐ, τοῦ Μελχί, τοῦ Ἰωαννᾶ, τοῦ Ἰωσήφ, 25 τοῦ Ματταθίου, τοῦ Ἀμώς, τοῦ Ναούμ, τοῦ Ἑσλίμ, τοῦ Ναγγαί, 26 τοῦ Μαάθ, τοῦ Ματταθίου τοῦ Σεμεΰ, τοῦ Ἰωσήφ, τοῦ Ἰωδᾶ, 27 τοῦ Ἰωαννάν, τοῦ Ρησᾶ, τοῦ Ζοροβάβελ, τοῦ Σαλαθιήλ, τοῦ Νηρί, 28 τοῦ Μελχί, τοῦ Ἀδδί, τοῦ Κωσάμ, τοῦ Ἐλμωδάμ, τοῦ Ἢρ, 29 τοῦ Ἰωσῆ, τοῦ Ἐλιέζερ, τοῦ Ἰωρείμ, τοῦ Ματθάτ, τοῦ Λευΐ, 30 τοῦ Συμεών, τοῦ Ἰούδα, τοῦ Ἰωσήφ, τοῦ Ἰωνᾶ, τοῦ Ἐλιακείμ, 31 τοῦ Μελεᾶ, τοῦ Μαϊνάν, τοῦ Ματταθᾶ, τοῦ Νάθαν, τοῦ Δαυΐδ, 32 τοῦ Ἰεσσαί, τοῦ Ὠβήδ, τοῦ Βοόζ, τοῦ Σαλμών, τοῦ Ναασσών, 33 τοῦ Ἀμιναδάβ, τοῦ Ἀράμ, τοῦ Ἰωράμ, τοῦ Ἑσρώμ, τοῦ Φαρές, τοῦ Ἰούδα, 34 τοῦ Ἰακώβ, τοῦ Ἰσαάκ, τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Θάρα, τοῦ Ναχώρ, 35 τοῦ Σερούχ, τοῦ Ραγαῦ, τοῦ Φάλεκ, τοῦ Ἔβερ, τοῦ Σαλᾶ, 36 τοῦ Καϊνάν, τοῦ Ἀρφαξάδ, τοῦ Σήμ, τοῦ Νῶε, τοῦ Λάμεχ, 37 τοῦ Μαθουσάλα, τοῦ Ἑνώχ, τοῦ Ἰάρεδ, τοῦ Μαλελεήλ, τοῦ Καϊνάν, 38 τοῦ Ἐνώς, τοῦ Σήθ, τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Θεοῦ.
ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 3.23-38

Εδώ στη Καινή Διαθήκη έχει τίτλο : Η γενεαλογία του Ιησού [ κατά Λουκά ] και λέει : Αυτός ήταν ο Ιησούς που ξεκίνησε το έργο του στα τριάντα και όπως νόμιζαν ήταν Υιός του Ιωσήφ…και συνεχίζει να αναφέρει το γενεαλογικό δέντρο όχι του Ιησού ….αλλά του Ιωσήφ!(που δεν είναι ο πατέρας του Ιησού χριστού) Επομένως ο Λουκάς λέει ξεκάθαρα : ότι νόμιζαν πως προέρχεται από τον Ιωσήφ (=άρα δεν ήταν όπως νόμιζαν)

Δεύτερο Συμπέρασμα : Είναι προφανές ότι ο Λουκάς μας ενημερώνει πως λανθασμένα νόμιζαν ότι ήταν Υιός του Ιωσήφ [ αφού ήταν Υιός του Θεού ] …. και φυσικά δεν πρόκειται για το γενεαλογικό δέντρο της Παναγίας κανένα από τα δύο. Όσο αναφορά τις διαφορές στα ονόματα είναι επειδή οι δύο Ευαγγελιστές τα πήραν ο ένας αντίστροφα από τον άλλο(ο ένας ξεκίνησε από τον πρόγονος και έφτασε στον απόγονο ενώ ο άλλος ξεκίνησε από τον απόγονο για να φτάσει στον απόγονο) και όπου διαφέρουν τα ονόματα είναι εξ αιτίας του ανδραδελφικού νόμου… (αν πέθαινε ο γενετικός πατέρα τότε αυτομάτως γινόταν πατέρας ο αδελφός του και έπαιρνε τη γυναίκα του ) γιαυτό υπάρχουν κάποιες διαφορές στο γενεαλογικό δέντρο του Ιωσήφ. Αλλά εμάς μας ενδιαφέρει … .. της Παναγίας Μαρίας!Ἐκ τοῦ Κεφαλαίου 5 τοῦ 3ου Μέρους τῆς Ἱστορίας τῆς Νεωτέρας Ἑλλάδος παραθέτω ἐν συνεχείᾳ τὴν ἀναφοράν εἰς τὴν Ἑλληνικότητα τῆς καταγωγῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

 Ἡ Ἑλληνικότης τῆς καταγωγῆς τῆς Παναγίας Μαρίας καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τὸ θέμα τῆς ὑπάρξεως Ἑλληνισμοῦ σὲ ὅλον τὸν Κόσμο, κυρίως ὅμως στὴν περιοχή γύρω ἀπὸ τὴν Μεσόγειο Θάλασσα, εἶναι ἕνα θέμα ποὺ ἐνῷ εἶναι σχεδόν ὀφθαλμοφανές, ἐν τούτοις οἱ ἐχθροί τοῦ Ἑλληνισμοῦ τὸ ἀμφισβητοῦν καὶ τὸ νοθεύουν, μὲ μίαν ἀξιοθαύμαστη ἐπιμονή καὶ σταθερότητα, καὶ μὲ μίαν πολυποίκιλτη χρήση τοῦ ψέμματος.

Ἡ νοθεία ἔγκειται στὸ νὰ ἰσχυρίζονται (πάντοτε «ἐπιστημονικά», ἄλλοτε μὲ τὴν «ἐπιστημονικὴ» τους γνώση ἤ γνώμη καὶ ἄλλοτε μὲ τὴν «ἐπιστημονικώτερη» «ἔλλειψη <=ἐξαφάνιση ἤ σκόπιμη ἀπόκρυψη> ἐπαρκῶν στοιχείων ποὺ νὰ ἀποδεικνύουν») ὅτι τὸ ἀρχικὸ ἀλφάβητο δὲν ἦταν Ἑλληνικό, ὅτι πολλά ἀρχαῖα μνημεῖα δὲν εἶναι Ἑλληνικά, π.χ. τὸ Στόουνχετζ δὲν εἶναι ὁ ναός τοῦ Ἀπόλλωνος ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἡσίοδος ὅτι κατέβαινε ἡ σελήνη στὴ γῆ, ὅτι πολλοὶ ἀρχαῖοι Ἑλληνικοὶ λαοί δὲν ἦσαν Ἕλληνες, ὅτι ὁ πρῶτος ποὺ πῆγε στὸν «Νέο Κόσμο» ἦταν ὁ Κολόμβος στὴν «Ἀμερική» καὶ ὄχι οἱ Ἕλληνες στὴν «Ἀπειρασία», ὅτι τὸ Λατινικό δὲν ἦταν Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο καὶ οἱ Τρῷες καὶ οἱ Λατῖνοι δὲν ἦσαν Ἕλληνες, ὅτι οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες δὲν ἔχουν καμμία σχέση μὲ τοὺς Ἀρχαίους, καὶ πολλὰ ἄλλα ἀναλόγως βαρβαρικά, εὐτράπελα καὶ ἑρπετώδη.

Κατάφεραν μάλιστα μὲσα ἀπὸ τὶς Στοές καὶ τὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες ποὺ διοικοῦν τὴν Ἑλλάδα, νὰ κρατήσουν τὴν ὅποια γνώση σὲ καταστολή, διώκοντες καὶ ἀφανίζοντες τὴν σωστὴ πληροφόρηση καὶ τοὺς φορεῖς της, καὶ προβάλλοντας μὲσα ἀπὸ τὴν ἐλεγχόμενη «Παιδεία» καὶ τὰ ΜΜΕ, τὰ ψέμματὰ τους ὡς «ἐπιστημονικὴ» ἀλήθεια, ἔτσι ποὺ ἔχουν καταφέρει καὶ τοὺς περισσότερους Ἕλληνες νὰ πιστεύουν ὅτι ἡ Ἱστορία ἀντιστοιχεῖ πράγματι σὲ αὐτὴ τὴ ἀνιστόρητη βεβήλωση καὶ σ’ αὐτὲς τὶς ἱστορικὲς ἀνακρίβειες. 

Τὰ ἴδια ἰσχύουν καὶ γιὰ τὴν περίπτωση τῆς Ἰουδαίας καὶ τῆς Παλαιστίνης, ὅπως καὶ γιὰ τὴν Παναγία Μαρία καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Μία ἁπλῆ ματιά στὸν χάρτη τῆς περιοχῆς καθιστᾷ προφανές τὸ γεγονός ὅτι οἱ πλεῖστες τῶν ἐπαρχιῶν καὶ τῶν πόλεων κατοικοῦντο ἀπὸ Ἕλληνες, εἶχαν Ἑλληνικὰ ὀνόματα καὶ συνεπῶς οἱ πλεῖστοι τῶν κατοίκων, ἀκόμη καὶ ὅσοι δὲν ἦσαν Ἕλληνες, ὡμίλουν τὴν Ἑλληνική. Ἐπαρχίες: Φοινίκη, Τραχωνίτης, Γαλιλαία, Δεκάπολις, Σαμάρεια, Ἰουδαία, Περαία, Ἰδουμαία. Πόλεις: Σιδών, Τῦρος, Καισάρεια, Φίλιπποι, Πτολεμαΐς, Τιβεριάς, Σκυθόπολις, Ἀντίπατρις, Ἀριμάθεια, Ἄζωτος, Γάζα, Ἰεριχώ, Ἡρώδειον, Μάχαιρος, Φιλαδέλφεια. 

«Τὸ Οὖδας» σημαίνει στὴν Ὁμηρικὴ Ἑλληνική «τὸ ἔδαφος», καὶ Οὐδαῖος–α–ον εἶναι ὁ ἐπὶ τῆς γῆς ἤ ὁ ὑπὸ τὴν γῆν. Μὲ τὴν τοπικὴ προφορά, ἡ λέξις «Ἰουδαῖος» στὴν ἀρχή ἐσήμαινε τὸν ἰθαγενῆ, τὸν αὐτόχθονα (ἤ καὶ τὸν ὑποχθόνιο, ὁ νοῶν νοείτω), στὴν συνέχεια ἀπέκτησε διάσταση ἐθνικῆς ταυτότητας. Οἱ Ἰουδαῖοι ἀπὸ τότε πολεμοῦσαν μὲ τοὺς ἄλλους λαούς ἐκεῖ, καὶ οἱ χειρότεροι ἐχθροί τους ἦσαν οἱ Φιλισταῖοι, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται πάνω ἀπὸ 250 φορές στὴν Παλαιὰ Διαθήκη νὰ πολεμοῦν ἐναντίον τους. 

Στὴν περιοχή τῆς Γαλιλαίας (Γᾶ+λιλαία, Γῆ–ἐπιθυμητή, «λιλαίομαι»=ἐπιθυμῶ) κατοικοῦσαν Φιλισταῖοι ἤ Φιλιστῖνοι, λαός ἐξ ὁρισμοῦ ναυτικὸς (< Φίλοι τῶν Ἱστίων), Ἕλληνες καταγόμενοι κυρίως ἀπὸ τὴν Κρήτη, πρόγονοι τῶν σημερινῶν Παλαιστινίων. Ἡ Ναζαρέτ ἤ Ναζωραία (στὴν τοπικὴ διάλεκτο Νᾶς, ἡ Ναῦς, τὸ πλοῖο, καὶ τὸ «Σ» μεταξὺ δύο φωνηέντων –κυρίως πρὸ δασείας- ἐτρέπετο εἰς «Ζ») ἦταν μὶα πόλη Φιλισταίων τῆς Γαλιλαίας. Οἱ περισσότεροι Φιλισταῖοι ἡττήθηκαν στοὺς πολέμους μὲ τοὺς Ἰουδαίους καὶ προσηλυτίστηκαν ἀπὸ αὐτούς, δηλαδὴ ὑποχρεώθηκαν νὰ ἁσπασθοῦν τὴν θρησκεία τους, φέροντες ὅμως τὴν Ἑλληνικὴ παιδεία, νοοτροπία καὶ εὐσέβεια. 

Ἡ λέξη «Μύρα» σημαίνει στὴν Ὁμηρικὴ Ἑλληνική (ἁλ–μύρα, πλημ–μύρα< πλέον μύρα) «Θάλασσα». Τὸ Ὕψιλον πολλὲς φορές ἄλλαζε στὴν Δωρικὴ/Αἰολικὴ διάλεκτο σὲ Ἄλφα. Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν οἱ Λατῖνοι (Αἰολεῖς) τὸ ἔλεγαν Μάρα (καὶ τελικά Μάρε). Τὸ ἐπίθετο «μυρία» ἤ «μαρία» τὸ ὁποῖο σήμαινε τὴν θαλασσινή, ἔγινε στὴν περιοχή ἐκείνη κύριο ὄνομα: Μαρία.
Ἡ ἰατρική καὶ ἡ ἴασις, εἶχαν παραγάγει τὸ κύριο ὄνομα «Ἰάσων» καὶ «Ἰασώ». Συνήθης εἶναι ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἄλφα σὲ Ἦτα (καὶ ἀντιστρόφως) ἀπὸ διάλεκτο σὲ διάλεκτο, εὐνόητη δὲ ὅταν διαβάζουμε στὸν Ἱπποκράτη περὶ Ἰητρικῆς καὶ πληροφορούμαστε γιὰ τὴν Ἰήσιον Ἀρχήν (ἀρχή τῆς θεραπείας). Τὸ κύριον ὄνομα «Ἰάσων» ἐμφανίζεται στὴν διάλεκτο τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ὡς «Ἰησοῦς», καὶ σημαίνει «Θεραπευτής»:

Τυφλοί ἀναβλέπουσι καὶ χωλοί περιπατοῦσι, λεπροί καθαρίζονται καὶ κωφοί ἀκούουσι, νεκροί ἐγείρονται καὶ πτωχοί εὐαγγελίζονται· καὶ μακάριὸς ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί. (Ματθ.11:5,6)

Ἡ Ἑλληνικότης τῆς Γαλιλαίας, τῆς Ναζωραίας, τοῦ λαοῦ τῆς περιοχῆς καὶ, βεβαίως, τῆς Παναγίας Μαρίας καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, κρατεῖται κρυμμένη ἐδῶ καὶ δύο χιλιετίες («Ἄβατον») ἀπὸ τὶς Στοές ποὺ ὑπηρετοῦν τὸν Πλοῦτο τῶν «ἀρχόντων», διότι ἐὰν ἀποκαλύπτοταν θὰ ἀποτελοῦσε ἐμπόδιο στὰ σχέδιὰ τους γιὰ ἀποδυνάμωση καὶ ἀφανισμό τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ, συνεπῶς, βλάβη τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Ὁ Χριστιανισμός, ἐκφράζων τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς Γῆς, τὴν ἐπανάσταση τοῦ Ἀνθρώπου κατὰ τῆς Κακίας τοῦ Πλούτου, τὴν πίστη τῶν ἀνθρώπων στὸν Θεό καὶ ὄχι στὸ χρῆμα, τὴν ἐνδυνάμωση τῶν Πτωχῶν καὶ τὴν ἐξάλειψη τῆς Πενίας, τὴν ἀπὸ τὴν ἐξάλειψη τῆς Πενίας συνεπαγόμενη ἐξάλειψη τῆς Πλουτοκρατίας (μὲ τὴν σημερινὴ ἔννοια, τῆς Κρατούσας ὁμάδας τῶν Ἀπατεώνων καὶ Ἐγκληματιῶν), ὄχι μὲ ὅπλο τὴν Βία –διότι ἡ Βία εἶναι τὸ ἀγαπημένο τους παιχνίδι καὶ ξέρουν πάντοτε νὰ κερδίζουν– ἀλλὰ μὲ τὴν ὑπεροχή τοῦ ὅπλου τῆς Ἀγάπης, ἡ ὁποία τοὺς εἶναι ξένη, ἄγνωστη, ἀκατανόητη («ἐπιστημονικῶς ἀτεκμηρίωτη») καὶ τοὺς εἶναι ἀδύνατον νὰ τὴν χειρισθοῦν κατὰ τὰ συμφέροντὰ τους, ὑπῆρξε ἐξ ἀρχῆς ὁ πραγματικὸς ἀντίπαλος τῶν Ἀπατεώνων Ἐγκληματιῶν ποὺ «ἄρχουν» (=λυμαίνονται) τὸν Κόσμο.

Χιλιάδες Νεκροὶ Χριστιανοί στὰ Κρεματόρια τῶν Στοῶν τοῦ Μαμωνᾶ, ἀντὶ νὰ μειώνουν τὴν δύναμη τῆς διδασκαλίας τοῦ Θεοῦ, ἐνδυνάμωναν καὶ αὔξαναν τοὺς ὑπολοίπους. Γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὸ παιχνίδι, οἱ Ῥωμαϊκὲς Στοές ἔπαψαν τοὺς διωγμούς τῶν Χριστιανῶν, οἱ δὲ Ἑβραϊκὲς Στοές, κυρίως οἱ ἐξ Ἰσπανίας, οἱ ὁποῖες ἐν συνεχείᾳ ἐκυριάρχησαν μὲσα στὴν διοίκηση τοῦ Ῥωμαϊκοῦ κράτους, διέβρωσαν μὲ δικοὺς τους τὴν στελέχωση τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας (ὥριζαν διὰ τοῦ ὄχλου ἐπισκόπους ἀβάπτιστους!), μὲ δικές τους μεθόδους καὶ μὲ δικὰ τους πλαστογραφημένα κείμενα τὴν Χριστιανικὴ διδασκαλία, καὶ ἄρχισαν τὴν συκοφαντικὴ προπαγάνδα καὶ τοὺς διωγμούς ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων, καθὼς καὶ τὴν καταστροφή τῶν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν μνημείων μὲ δικοὺς τους προβοκάτορες (παράβαλε τώρα τοὺς καλούμενους «μπαχαλάκηδες», ὀργανωμένη δύναμη τῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας ντυμένοι «ἀναρχικοί»). 

Κανών Ἕβδομος: Γιὰ νὰ μποροῦν οἱ Στοές ποὺ κυβερνοῦν τὸν Κόσμο νὰ ἐπιβάλλουν τὴν πολιτικὴ τους καὶ νὰ πραγματοποιοῦν τοὺς στόχους τους, πρωταρχικὴ τους ἐπιδίωξη ἦταν ἀνέκαθεν, καὶ συνεχίζει νὰ εἶναι, ἡ Διάσπαση, ὁ Διχασμός, ἡ Διαίρεση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Θεμέλιος λίθος στὴν ἐπιτυχία τοῦ ἐγχειρήματὸς τους αὐτοῦ εἶναι ἡ Ἀπόκρυψη (καὶ Νόθευση καὶ Συκοφάντηση) ἀφ’ ἑνὸς τῆς Ταυτίσεως (Φυσικῆς Κληρονομικῆς Συνεχίσεως) τῆς Δελφικῆς Διδασκαλίας μὲ τὴν Χριστιανική, ἀφ’ ἑτέρου τῆς Ἑλληνικῆς Ταυτότητας τῆς Παναγίας Μαρίας καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Η Παναγια ΔΕΝ  ηταν Εβραια  και αυτο αποδυκνυεται και απο πεντε διαφορετικες πηγες που υπαρχουν σε χειρογραφα στο Αγιο Ορος που αναφερουν σαν παππου της τον Βαρπανθηρα!!Επιπλεον ειναι Γαλιλαια ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ και η περιοχη αυτη εκεινη την εποχη ηταν αμιγως ελληνικη τοσο σε πλυθησμο οσο και στα ηθη και εθιμα,οι Ιουδαιοι απο την αλλη δεν συμπαθουσαν τους Γαλιλαιους,γιατι αραγε?

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ……..

Διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἐπανάστασιν καὶ τῶν Ἑλλήνων τὴν Ἀνάστασιν! 

Το έργο με τίτλο Ήταν ο Χριστός πράγματι Εβραίος; από τον δημιουργόΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .
Βασισμένο σε έργο στο http://greek-observatory.blogspot.com/2013/02/blog-post_7046.html.